Har çek usta...

yine cemresiz sözler
düştü bir bir
havaya
su ya
toprağa
ben ondan üşüdüm
buz tuttu parmaklarım
vay bana
sıracalı şimdi her hece...
pustu
mavnaların yelkenleri suya düştü
acıysa acı
kararıyor ufuktan
öflez akşamlar...
eskiden çok yüzerdim
yakamoz kesiklerini kanatırdı
denizin tuzu
üç gün
üç gece
soluksuz içerdim akşamları
cigara gibi
kırk gün
kırk gece
beklerdim nöbet nöbet
pireli yıldızları...
sızlanan bir sözler var
kımıl kımıl ifrazatı
yangın diye giydiğim
bir avuç düş denizi
rüzgar
adadan yana
rıhtımda akşamcı kahvesi
nar
gile içek
gözlerimize yapışsın kumral sefası
har çek usta
demlice gel...