Harçik kan ağlıyor

Kan kırmızı akıyor harçik 

sayısız cesetle iç içe 

ağıt yakıyor dersimin ay yüzlü kadınları 

gözleri kanayan iki çeşme 

iki kurşun çanağı sanki 

toprağa düşerken birer birer dersimin gençleri 

ölüm sofrasına oturmuştu kara maskeli tanrılar 

nereye akıyor Harçik 

kan kırmızı güller ve çığlıklarla iç içe 

kara maskeli tanrılarsa kadeh kaldırıp kan içiyor 

halay çekercesine 

alabalıklarsa yüzlerine tükürüyor kara maskeli tanrıların 

güneşse eğilmiş aınlarından öpüyor 

yarın bakışlı çocukların 

ve feryatlar arşa çıkıyor 

bebekler susuyor süngüler ağlarken 

ve kan kırmızı güller soluyor 

analar ağıt yakarken 

ve Harçik kan ağlıyor 

ölümlerle kucaklaşırken 

ve Harçik, Munzura;Munzur, Fırata akarken kan revan içinde 

terk ediyor Dersimi kurt, kuş , börtü böcek 

ve ağıt yakıyor Dersimin yaşlı çınarları 

ve doğa yaşama küsüp çekilirken kabuğuna 

gözyaşlarını tutamaz oluyor 

ardıçlar, şilanlar, meşeler...