Haris Kedi

'Fakir bir kocakarının miskin bir kedisi varmış. Zaten kocakarının yiyecek de ekmeği olmadığından biçare kedicik, ciğer, ekmek, işkembe gibi şeyleri rüyasında bile göremez olmuş. Bazen bir fare yakaladığında da kendini şanslı addedermiş.

Yiyecek hususunda bu derecelere varmış olan mahrumiyeti, kendisini bir deri bir kemik yapmış. Bir gün inleye inleye kocakarının damına çıktığında gayet semiz, tüyleri parlak başka bir kedi görmüş ki kendisine kıyasla onu kaplan sanması caiz olmuş. ''Ben de senin bir kedi olduğum halde, niçin böyle kuru kemikten ibaret kalayım da sen böyle semiz ve güçlü olasın'' diye hayretini deyiverince kaplan kedi şöyle bir cevap vermiş; '' Her Allahın günü sen de sultanın evinde hazır olsan ve o güzel yemeklerden yesen elbette benim gibi olursun''

Bizimki iyice düşünmüş, taşınmış. Kocakarının evinde miskin miskin oturmaktansa, o bahtiyar eve kul-köle olmayı canına minnet bilmiş. ''Aman birader'' demiş. ''Öyle ise beni de o saadete kavuştur. Ne zaman oraya gidecek, haber ver beraber gidelim'' Kaplan kedi, buna razı olunca miskin kedi o akşam keyfiyeti, kocakarıya anlatmadan edememiş. Biçare kadıncağız, hırs ve tamahın er-geç zarar ve ziyana sebep olacağını, mümkün mertebe izaha çalışmış. Heyhat, bizimkine meram anlatmak bir türlü kaabil olmamış.

Halbuki padişah, her gün sarayına girip çıkan yüzlerce yabancı kedinin miyavlamalarından artık usanmış olduğundan bundan sonra yabancı kedi geldikçe vurmalarını, okçulara tembihlemişmiş. Bizim kocakarının zayıf kedisi, ertesi gün komşunun semiz kedisiyle beraber padişahın sarayının yolunu tutmuş. Lezzetli yemeklerin kokusunu, daha uzaktan alır almaz hemen ağzının suları akmaya başlamış. Büyük bir iştahla yemeklere doğru giderken okçular tarafından atılan bir okla, tam midesinden vurularak oracıkta can vermiş.

Semiz olanın etrafta fare yakalayıp yiyecek bir yeri daha olmuş böylelikle. Yuvasından sadece daha güzel yemekler için vazgeçmenin, yabancı bir yere girerken temkinli olmamanın, hiç tanımadığı birinin sözleriyle hareket etmenin ve öğrendiği bilginin doğru olup olmadığını sorgulamamanın bedelini ise miskin kedi canıyla ödemiş.

*Bu masal, Beydeba'nın 'Kelile ve Dimne' adlı eserinden alıntılanmıştır.