Hasrete Mola Zamanı…

Uzun soluklu bir ayrılık sonunda bizim için kavuşun çanları çaldı yine,Allah biliyor ya,ne çok özlemiştik,şu kullarımı getireyim yine bir araya da bir hasret molası olsun diye bize yardım etti sanırım.
Uzun lafın kısası aşkıma gidiyorum…
Yani hemen yarın değil tabi daha on beş gün var ama onu görecek olmanın sevinci bile aklımı başımdan alınca hemen yazayım da iki satır sakinleyeyim diye oturdum klavyenin başına aklımdan,dilimden,parmaklarımdan ne dökülürse karalıyorum.
Çok özledim sevdiğimi, dile kolay iki buçuk ay oldu görmeyeli.Ondan önce görüşümde şu upuzun nişanlılık sürecimizin en uzun zamanı olunca daha zor geldi bana bu ayrılık.Çünkü o kadar zaman birlikte kaldık ki,kokusuna,varlığına,gülüşüne öyle alışmıştım ki gidince evsiz yurtsuz kalmış gibi hissettim kendimi.Yaklaşık üç ayın neredeyse her günü birlikte,her anı yan yana olunca o kadar bağımlılık haline geliyor ki sevgili,ondan ayrı geçirilen her an daha bir azap olmaya başlıyor.Ama işte bu azabı daha fazla çekmeyelim diye o bahane şu şahane derken sevdiğimle kısacıkta olsa görüşme şansımız olacak inşallah.
Dedim ya daha en az on beş gün var gönlümün sahibine şöyle sıkı bir sarılmaya ama ne yapayım düşüncesi bile kalbimi öle çarptırıyor ki…
Allahın izniyle sevdiğime kavuşmanın mutluluğu da nasip olursa onun heyecanı da delice yansır satırlarıma.
Yahu pek heyecanlı pek mutluyum en iyisi bir son vereyim yoksa bu heyecanı yazmanın sonu gelemeyecek : )