Hasretti

Bir güneş, bir güneş doğuyordu karşıdan

Bu öyle bir güneşti ki insanları, yakıp kavuran

Buram, buram terler akıyordu alnından.

Sefildi, yorgundu ve takatsiz kalmıştı

Hasretti bir tas ayrana,

Hasretti bir tas soğuk suya.

Durmadan çalışıyordu karısı, kızı, oğlu.

Öyle bir yerdi ki bura,

Bir yel değmiyordu alnına.

Yılmıklar batıyordu ayağına.

Hasretti bir tas ayrana,

Hasretti bir tas soğuk suya

Eli, yüzü sıcaktan kavrulmuştu,

Kan, ter içindeydi.

Tırpan salıyordu akşama dek, tırmık çekiyordu.

Birden dona kaldı olduğu yerde.

Takati kesildi,

Gözleri açıldı,

Açıldı biraz daha.

Yığılı vermişti kızgın toprağa.

Hastaydı ama çalışıyordu.

Karısı, kızı, oğlu toplandı başına.

Yere uzanmıştı cansız, halsiz ve takatsiz,

Evet ölmüştü bu ekin tarlasında.

Hasretti bir tas ayrana,

Hasretti bir tas soğuk suya.

Abbas YALÇINKAYA Hüzünlü Bulutlar Gibiyim adlı kitabından.