Hassas denge

Bizler sosyal varlıklarız ve bu yüzden toplumları oluşturduk. Yüzyıllardır hep iç içe ve beraber yaşadık. Yaşamımızı sürdüren çeşitli ilişkiler geliştirdik.

Bu ilişkiler zamana ve kişilere karşı değişik boyutlar kazanmıştır. Böylece ailemizle, sevgilimizle veya arkadaşlarımızla hep değişik yoğunlukta ilişkiler yaşadık. Ailemizle (özellikle annemizle) olan ilişkiler karşılıksızca, üşenmeden ve fedakârcadır. Fakat sevgilimiz ve arkadaşlarımızla olan ilişkilerimizde her ne kadar sevgi olsa da ve karşılık aramadan yaptığımızı söylesek de çok küçükte olsa bir karşılık vardır. Yani karşımızdaki kişinin bize verdiği değere, ayırdığı zamana ve samimiyetine karşılık bizde aynısını yaparız.

Ama gözümüzden kaçırdığımız bir hassas denge vardır her zaman. İlişkilerin bozulması veya monotonlaşması belki bu hiç fark etmediğimiz hassas dengeyi kuramadığımızdandır.

Nasıl ki bir serçeyi avucumuz da tutarken; çok sıktığımızda onu yaralayabilir veya öldürebilir, avucumuzu gevşek tuttuğumuzda uçup giderse hayatımızda ki ilişkilerde aynen böyledir.

Birine çok değer verir ve onunla çok zaman geçiriyorsan gün gelir sıkabilir yaptıkların onu ve terk eder seni! Çıkar gider hayatından gözlerden uzaklaşır. Yaptıkların her ne kadar saf duygularla olursa olsun. Bunun farkına vardığında bir daha ki ilişkilerinde eski yaptıklarının tam tersini yaparsın. Bu sefer de bakarsın ki karşındaki kişi senden daha çok zaman geçirdiği ve değer verildiğini sandığı kişilerle ilişki kurmaya başlar. Ve belki de an gelir seni unutur gider.

Tüm olanları düşünmeye başlarsın sonra. Nerde yanlış yaptım diye sorarsın kendine. Bir ses fısıldar kulağına ‘dengeyi kuramadın’ diye. Son olarak ta ‘bu dengenin diğerlerinden farkının hassas olmasıdır’ der.

Kendine sorarsın sonra peki nasıl olacak bu hassas denge? Sonra o ses derki: ‘Önce istemelisin, sonra bilmelisin, bildikten sonra tanımalısın, tanıdıktan sonra anlamalısın. Bunları yaptıktan sonra karşılık vermelisin aynı şekilde’ ve kaybolur meçhulden gelen ses.

Sonuç olarak bunları beş kelimeye sığdırırsak his(samimiyet), sevgi, emek, saygı ve anlayışla olur bunların hepsi!