Hasta sokak kedisi Emoş

…Kapımızın önünde onu gördüğümde; kuyruğuna kırmızı bir top yapıştırılmış zannettim. Şaşkınlığımı üzerimden atamadan o kaçmaya başlamıştı. Arkasından baktığımda; kuyruğunun ucuna top bağlanmadığını fark edebildim. Kuyruğunun ucu top gibi şişmiş, parlak et parçasıydı. İçim acıdı… Tanrım! Ne kadar da zorlanıyordu yürürken. Kuyruğunun ucunda avucuma sığamayacak büyüklükte şişmiş kıpkırmızı bir et. Zavallı kedicik…  

Sıradan kedicikler, sokakta güçlükle hayata tutunurken; bu zavallı, kendi kafasından büyük bir et parçasını yerlerde sürükleyerek yaşama sarılıyordu. Ne kadar acı çektiğini düşünmek dahi içimi acıtmıştı… İşte böyle tanımıştım kediciği…  

Bizim Miço’nun veterinerine kediciğin durumunu anlatmaya çalıştım. Kediyi görmeleri gerekiyordu. Ama nasıl tutup götürecektim ki?... On gün boyunca onu yemle kendime alıştırmaya çalıştım. Biraz yaklaşabilseydim kendisine; biraz alışabilseydi bana. Ah zavallı kedi ah!... Öyle korkmuş öyle canı acımış ki; en ufacık hareketimde hemen arabaların altına kaçıyordu. Tekrar başa dönüyorduk. Yemleri tek tek önce arabaların altına atıp sonra kendime yakın yere koyuyordum. Yemleri yerken bana yaklaşıyor sonra birden kaçıyordu…O gün, kaç defa tekrarladım aynı hareketleri sayamadım ama, en az kırkbeş dakika onu kandırmaya çalıştım. Sonunda başardım. Evet ensesinden tutabilecek mesafeye geldiğinde birden elimi uzatıp kaptım ensesinden ve hemen kocaman çantanın içine. Koşarak, kucağımda pazar çantasıyla veterinere… Kendime inanamamıştım. Ben! Nasıl da yakalayabilmiştim? Nasıl başarmıştım?...Elbette kedinin canı yanmıştı ve çok korkmuştu yaptığım hamleden. Ama o iyileşecekti. Mutlaka veterinere gitmeliydi ve işte veterinerimize ulaşmıştık sonunda…  

… Kediciğin kuyruğu kangren olmuş… Operasyonla kuyruk kesildi. Parazitlerden temizlendi. Aşıları yapıldı. Ameliyat sonrası pansumanı ve tedavisi tamamlandı…Aradan bir hafta geçti. Bu gün telefonla arayıp, onu alabileceğimi söylediler. Almaya gittiğimde keyifli görünüyordu. Cinsiyetini sorduğumda dişi olduğunu söyledi veteriner…  

…Hep birlikte zorlu bir zafer kazanmıştık. Apartmanın köşesine geldiğimizde keyifle kucağımdaki kutunun kapağını açtım ve ait olduğu yere! Sokağa bıraktım kediciği…  

Peki ama ben bu kediciği nasıl çağıracaktım? Bir ismi olmalıydı öyle değil mi? Aklıma öyle güzel isimler geliyordu ki! Ama bulduğum isimlerin sahipleri bana kızabilirlerdi. “ Aşk olsun Emel benim ismimi sokaktaki kediye mi verdin ?...” diye sitem edebilirlerdi…Öyle mestan sarman tekir mekir olsun istemiyordum kediciğin ismi. Sonunda buldummm! Evet kedinin ismi Emoş olacaktı. Bu benim ismimin şımarık haliydi. Beni çok seven yakınlarım ve arkadaşlarım bana Emoş diye seslenirler... Emoş… Emoş…Evet kediciğin ismi artık Emoş oldu. Çok da güzel oldu…  

Aramıza ikinci defa hoş geldin Emoş. Geçmiş olsun Emoş…  

…Ah bu arada teşekkür etmeyi unutmadım elbette… Öncelikle bana sabırla destek olan sevgili kocama en kocaman teşekkürler… Yüreğime hayvan sevgisinin tohumlarını ekip kedi-köpek korkumu yok eden sevgili Miço, sana da teşekkür borçluyum. Unutma bizim evin kralı sensin…  

… Tecrübe, bilgi ve donanımlarını sabır ve hoşgörüyle bir araya getirip Emoş’u sağlığına kavuşturan Veteriner Hekim Alkan Kuşçu’ya ve PET City Veteriner Polikliniği personeline çok teşekkür ederim…Tüm canlılar için sağlık ve sevgi dolu günlere