Hata yapmak lükstür

Hata yapmak, varsılın işi. Yanlış işe girmişsindir, elinde avucundakini yitirmişsindir, yanlış adama güvenmişsindir, kendini avanaklar safında bulup tepinmişsindir. Amacından gerilere düşmüşsündür. Başladığın noktaya, tam da neyden kaçmışsan onun kucağına.  

Varsılsan, çekilirsin yatına, yeni avlara yelken açarken, rüzgar götürür kalan tortuları da. Elinde yeni hatalara yetecek paralar beklemektedir, kime oyun oynayacağını hesaplarsın. Hem de öcünü almaya geçmiş vurgunun. Artık, parasını ödeyince güvenilir kılabilirsin insanı. Kimse, avanak görmez seni. Çabuk doğruldun diye, gücün gazete sütunlarında.  

Yoksulsan, döneceğin yer, kurtulmak için kaçıp, hata yaptığın evindir. Bedel ödetmeye annen başlar önce. Artık hizmette kusur etmeden, baş eğmen gerekir herşeye. Önceden yapmadığın angaryalar da yüklenir üstüne. Bundan böyle, giydiğin hesaplı, yediğin sayılı, göreceğin ne varsa, fazladır senin için.  

Hata yapmak lükstür yoksula. Hem öyle hiçbir şeysizden söz etmiyorum. Başını sokacak evi, kıytırık bir geliri olandır yoksul. Onun altındakinin adı yitiktir. Varolduğu üçüncü sayfalarda okunur. Hata da neymiş...