Hatalar için köprü koymamışım geriye...

Bir içli şarkı, bir kadeh rakı
Yoldaşım dediğin rüzgar, dudaklarında öptüğün sigara
Yalnızlığının yardımcısı ve yatakçısıdır..

Kirli planları devreye girer gün batımı ile birlikte
Önce rüzgar, usul usul okşarken saçını
Bir suçlu gibi giyindirir üstüne siyahı...

Ve şarkı, kadehindeki rakı, dudağındaki sigara
Bir boşluktan bir boşluğa götürürken seni
Yalnızlığı salıverirler üstüne, farkına varmazsın..!

Adım adım gelir o, köşe bucak arar seni
Anahtar deliğinden bakan bir çocuk ürkekliğinde
Kalbinde katlana katlana artan pişmanlıkların zikri ile
Boğucu bir telaş başlar yüreğinde
Odaya sığmaz bedenin
Bir an kafanı kaldırır bir çıkış yolu ararsın.. Bir ışık, bir pencere
Geleceğe dair bembeyaz umutlarını hatırlarsın teselli verirsin kendine
Boşluğa saplanmış bir yıldız derinliğinde…

Ama fayda etmez hiçbirşey
Çünkü hataların için köprü koymamışın geriye..!

Yatağına yorganına sakladığın umutların birer birer saçılır etrafa
Yalnızlık kapının kolunu yokladığında
Son bir hamle ile gizlenirsin
Suçlı bir çocuğun perdenin arkasına gizlendiği gibi
30 cm. kareye sığar bedenin, kıpırdamadan başın öne eğikçe...

Sonra şarkı kesilir, sigara söner, rakı biter, rüzgar durulur
Bitti dersin, usluca kaldırırsın kafanı
Önünde beyaz bir perde, arkanda ise pencere...

O an anlarsın geleceğe dair beyaz düşlerinin
Kendi gerçeğinden gizlenmek için uydurduğun yalan
Çıkış yolu olarak gördüğün pencerenin ise
Aslında bir uçurum ve hayatının sonu olduğunu..

Yanağından süzülen birkaç damla gözyaşı ile
Usulca yığılıverirsin bulunduğun yere
Yalnızlık orda bulmuştur seni..