Hatalarım nimetimdir...

Bu hayatta artık kulağıma küpe ettiğim şeylerden biri hataları sevmek. Hatalarımı çok seviyorum... Bir prensibi, bir özelliği, bir nasihati anlatmanın, oluşturmanın en güzel yoludur hatalar. Froude der ki; "Hatalar ekseriya en iyi öğretmendir."

Nefes aldıkça belki de hata yapmaya devam edeceğiz. Hem siz hata nedir hiç düşündünüz mü? Aslında geniş düşündüğümüzde çok kapsamlı. Belki de göreceli bir kavramdır hata yapmak. Bir davranış kimine göre hatadır da, başka birinin desteklediği bir harekettir.

Değinmek istediğim konu hataların ve insanların kardeş olduğudur. Geriye dönüp baktığınızda karşınızda kademe kademe tecrübelenmiş bir insan görüyorsanız bu hataların bir sonucudur zaten. Öyleyse herhangi bir yanlışlık sonucu üzülmek doğru olur mu? Belki kısa bir süre için. Hayatınızda ufacık da olsa bir hata için keşke olmasaydı dediğinizde, aslında siz ondan çok ders almışsınızdır ve eğer onu kaldırmak isterseniz zaten siz olmazsınız...

Etrafınıza dönün bir bakın. Hatasız bir insan görüyor musunuz? Zaten mükemmeliyetçilik duygusu depresyon ve mutsuzlukla elele gezer... Kimse mükemmel olamaz. Mükemmel olmaya çalıştıkça dibe batarız.

Hayatı kolaylaştırmanın yolu sevgidir :)

Hatalarımızı sevdiğimiz sürece kendimizi severiz. Kendimizi sevdiğimiz sürece de hayatı severiz. Sevgiyle kalın ve hatalarınızdan paye çıkarmaya çalışın...