Hatasız insan olmaz!

Hepimiz bir takım hatalar yaparız.
Yani hiç kimse mükemmel değildir.
Ancak her hata yaptığımızda bunu takıntı haline getirir, kahırlanır moralimizi bozarız nedense!
Oysa hata yapmak iyidir, gerçekte bakmamız gereken yönleri işaret ederler.
Yaptığımız şeylerde daha iyi olmamız için bize yol gösterirler.

Hatalar, bize ilham vermek, bizi cesaretlendirmek, ruhumuzu ve zihnimizi beslemek, kısacası yaşamak için vardır.

Bu sayede bilginiz artıyor ve bir gün başkalarıyla özgürce paylaşabileceğiniz kadar çok birikiminiz oluyor.

Ve bu hatalar sonucunda yaşamın getirdiği zorlukları, sorunları ve sözde başarısızlıkları aşmak için heyecan verici fırsatlar olarak algılamayı öğreniyorsunuz.

Ve işte o zaman hayata olumlu yönlerden bakmayı, yaşama sevincini ve çevreye olumlu etkiler yapabilmeyi öğreten haline geliyorsunuz!

Ancak ne mümkün!

Yaşanmışlıkları geride bırakmamak en büyük hatamız oluyor genelde.

Bir hatayı deneyimlediğimiz an hata yaptım demek yerine deneyim yaşadım diyebilseydik keşke!
Belki de o zaman hayata tamamen daha farklı bir gözle bakabilirdik..

Çünkü yaşam, seçimlerden ibarettir. Ne tür seçimler yaparsak yapalım, zorluklar olacaktır elbette.
Önemli olan insanın kendisini eleştirmesidir ve kendi zaaflarını gerektiğinde itiraf edebilmesidir.

Özellikle de hem kendinizi hemde çevrenizdeki insanları olduğu gibi ve hatası sevabı günahıyla sevebilmektir!
Aksi halde yaşamımızın çok sıkıcı olacağı kaçınılmazdır.
Sonuç ise yapılan hatalar neticesinde kaybedilen sevgiler, sevgililer olacaktır, en zoruda bu olsa gerek..