Hatice Atalay

Bir gün bir kız yolda yürürken çöp kaçıvermiş gözüne

Yürüyüp gitmek yerine kurcalamayı tercih etmiş çöpü

İyi ki de böyle yapmış

Yoksa nereden tanıyacaktık biz onu

Nasıl sevecektik güzel insan, iyi dost Hatice’yi

Belki canı sıkılacaktı uzak bir yerlerde

Biz onu bilmeyecektik o da bizi

Kısmet olmadan dayak bile yenmezmiş ya

Yazılmış bir kere alnımıza buluşma noktamız

Milliyet Blog’da kesişti yollarımız

Kader getirdi onu bize

Sıkıntı yandı bitti kül oldu

Sıcaklığıyla, şefkatiyle sarmaladı

Mesafeleri yok etti

Sonra billur sesi yankılandı kulaklarımda

Mutluluğa dolanmış gurur yerleşti yüzüme

Tatlı tatlı okuyordu benden seçtiklerini

Kelimelerim onun sesiyle akıyor akıyor

Doluyordu kulaklarıma

Süzülüp radyodan ulaşıyordu pek çok insana

Sevincim yükseliyordu doruklara

O severse… Sevmek için bahaneler üretirse

Pembe gözlüklerle bakarsa dünyaya

Gökkuşağının renklerine bürünür gözleri

Sonra… Sonra süzülür imbikten duyguları

Yerini bulur Milliyet Blog sayfasında

Bize ise sadece okumak kalır yazılanları

İyi yürek, güzel insan, sıcak dost

İşte tam da bugün açtı gözlerini dünyaya

İyi ki doğdun Hatice

Mutlu yıllar sana.

……………..

*Sevdiklerinle beraber sağlıklı, mutlu, huzurlu, başarıdan başarıya koşan bir ömür diliyorum sana. Pembe yanaklarından özlemle öpüyorum. Gülen gözlerin hiç solmasın. Yüreğinin sıcağı asla soğumasın.

Ve…

Seni çok seviyorum.