Hatırlayın...

İnsanları balıkalara benzetirim ben koskoca bi okyanustur dünya içinde biribirinden farklı rengarenk balıklar vardır. Birbirlerine dokunamazlar ve unutkandırlar, okyanusun o ihitşamlı mavisinde hepsi kendi için yaşar. Yediklerini, sevdiklerini, amaçlarını, hatta neden yüzdüklerini, nereye gittiklerini bile unuturlar. Tıpkı insanlar gibi ihtişamlı ve unutkan. Bişeyler yapmak için yalnızca beş dakikaları vardır. Her gün defalarca yenilenen beş dakika. Adına dünya denen eşsiz okyanusun muazzam sakinleri: sizden ricam şimdi alın şapkanızı önünüze yalnızca beş dakika düşünün, farkına varın nasıl bi mavilikte yaşadığınızın, kimleri unuttuğunuzun, nereye ya da nelere doğru yol aldığınızın, hayatınızdaki eksiklerin, fazlalıklarınızın, en önemlisi aynı okyanusta yaşadığınız sevdiklerinizin ve hatta dokunamadıklarınızın farkına varın. Çat kapı gidin yanlarına, olmadı arayın hiç vakit kaybetmeden. Aklınızdan geçen ilk güzel sözü armağan edin onlara, çok güzel olması şart değil samimi olsun yeter. Gördüğüme sevindim deyin mesela, ömrün huzur dolsun deyin, en sevdiğim deyin yeter ki konuşun baktınız olmuyor sarılın gitsin hayat ''sonra'lar''  için, ''yarın hallederiz' ler'' için,  ''ama'lar''  için çok kısa ertelemeyin. Gülüşünüzden öperim.