Hava alanında beklerken...

Önceki gün Atatürk Hava limanındaydım yolcumu bekliyorum. Listeden inen uçaklarda aradım hala inmemişlerdi ve daha inmesine de on beş dakika olduğu görülüyordu. Çevreme bir baktım herkesin gözleri panoda, kulaklar anonsta yapılacak olan duyurularda kendi yolcusunun haberini alma derdinde.

Hepsinin ortak yönü gelecek yolcusunun olması. Heyecan var hepsinin yüzünde. Heyecanlı olmayan tek kesim var, o da ellerinde tur panoları olan kişiler. Onların gözünden okunan “gelseler de bitse bu çile” malum görevliler burada.

Bu iki guruba girmeyen biri var dikkatimi çeken.

Tek başına oturmuş bir sıra sandalyeye gözleri dalmış ve hüzünlü. O kadar derinlere dalmış ki kopup gitmiş buralardan. Takıldı gözüme bir kere, baktım birkaç sefer durum hep ayni, değişen bir şey yok. İyice meraklandırdı beni bu kişinin hüznü ve dalgınlığı. Hiç yapmadığım bir şeyi yaptım çaktırmadan göz hapsine aldım. Dikkatimi çekti çünkü durumu buraya uymuyordu. Yolcu bekleyen kişinin heyecanından eser yok üstelik keder vardı yüzünde.

Kim?
Neden yolcusunu hüzünle bekler?
Aklıma ilk gelen “acaba cenazesi mi var” dedim kendi kendime.
Sonra öyle olsa yalnız olmaz herhalde dedim kişi, yanında mutlaka birileri daha olur dedim.

Çabucak kovdum kafamdan bu kötü düşünceyi.
Kimdi bu beklenen kişi ki bu orta yaştaki beyefendiyi hüzne boğmuştu. Kılık kıyafetinden orta halli birine benziyor. Elli yaşında gösteriyor veya ona yakın. Arada bir başını kaldırıp karşıdaki listeye bakıyor ardından eski haline geri dönüyor.

Duruşu öyle bir dokundu ki bana anlatama size. Resmini çekmek istedim bir an, ama sonra hemen vazgeçtim. Hakkım yoktu onun özel hayatını resmetmeye. Hem de izinsiz haberi olmadan. Bana yapılsa böyle bir şey çok kızarım. Bu yüzden vazgeçtim resmini çekmekten.

Ünlü heykeltıraş Auguste Rodin “düşünen adam” heykeli için ona bakmış sanırsınız.

Yolcum göründü kapıdan koştum karşıladım bir an aklımdan çıktı onun hüznü.
Çıkışa doğru giderken birden dönüp ardıma baktım hala orada mı diye.

Ama yerinde yoktu.

Onu öylece bırakıp kendi dünyama döndüm, ama aklım hala onda yolcusu kimdi acaba?