Havada Kekik Kokusu Vardı Ben Aslında Kekik Kokan, O Aslında Ada Olan…

Uzun yıllar önce yazmıştım okurlarımın bir hayli ilgi gösterdikleri;

Havada Kekik Kokusu Vardı

Kitabıma…

Yedi büyük aşkı yazmıştım.

Aslında anlatmıştım daha doğru olacak.

Kurgu çok azdı o kitabımda.

O aşklar, o yaşanmışlıkların çoğu gerçekti.

Arkadaşlarım yaşamışlardı, sevdiklerim yaşamışlardı yâda birileri anlatmıştı.

Bildiğim o yürekler gerçekten çırpındıkça çırpınmıştı.

Bildiğim o gözyaşları uzun süre akmıştı.

Bildiğim aşkları için o kahramanlar neler neler yapmışlardı.

Kitaptan kısa bir bölüm okuyalım mı ne dersiniz?

Heyhat yok! Ben olmamışım, o zaman nefes alan kim?

Seven kim, omzunda bir garip kuş dolaşan kim?

Kalbi çarpan hatta âşık, hatta sevdalı, hatta ağlamaklı olan kim?

Taşlı yollarda yürüyen ben değilim,

hiç yürümedim ki, görmedim ki,

O taşlarla ayakkabının çıkarttığı ses ne?

Taşların karışık boyutlarını gören gözler kimin?

Taş aralarından fırlamış bir iki yeşilin, bilinmeyen tonundaki otun güzelini,

kırağı çalmış halini bilen kim?

Hisseden, beğenen, hayranlık duyan kim?

Yer taşlar, dar sokak, hemen ev taşlar birbirine eşit olmayan!

Beyazın eski, grinin kirlenmişi, siyahın soluk hali.

Sert, asık, kızgın hatta yorgun, hatta bitkin bakan duvarlar,

Üstünde ahşabında yorulmuş, solmuş,

Dışından güneşi, havayı, sesleri buyur eden pencere,

Hanımların birinden, belki de en güzelinden

Oyalanmış perdesi havadan, esintiden, belki de rüzgârdan

Titreyen pencerenin güzelliğini gören kim?

Ben değilsem kim?

Ben değilsem kalbim neden sıla da gibi,

Ben değilsem kalbim neden vuslatta…

“Eee be şaşkın. Bunu bilmeyecek ne var.

Sen hiç oralarda olmadın ki,

Sen hiç öyle yerlerde yaşamadın ki,

Sen oraları ancak böyle rüyalarda gördün.”

Öyle mi?

Sesim mi kısık,

kelimeler mi gitti,

Ne oldu anlamadım.

Ben kırılmadım ki,

ben küsmedim ki,

ben üzülmedim ki,

Rüya da olsa oralardaydım.

Bu da yetmez mi bana.

Dar sokaklarında, taş binalarında, ahşap, tığ işi örtülü pencerelerinde…

Ben Büyük adada,

Ben sevdiğimin yaşadığı havada soluklanan,

Ben bir lahza görür müyüm diye heyecanında,

Ona sarılır mıyım diye sıcaklığında,

Ve Havada Kekik Kokusu Vardı demiştim ya ben hep o Kekik kokusunu sevdiğimde kokladım zaten.

Ben aslında kekik kokan, o aslında ada olan…

Nazan Şara Şatana

nazanss.blogspot.com