Hayal kırıklığımın başkenti Kıbrıs

Kıbrıs seyahatimiz büyük hayal kırıklıkları ile sona ermişti. Kıbrıs’ta yaşanan tarih ile orada yaşanan hayat çok farklıydı. Kumar, içki ve fuhuş Kıbrıs’ın en büyük gelir kapısı halini almıştı. Kıbrıs’a en büyük zulmü Rumlar ve İngilizler yapmış ama tüm Kıbrıs esnaflarında Rum, İngiliz ürünleri satılıyordu. Sordum esnafa; - Atalarınıza en büyük zulmü, tecavüzü Rumlar, İngilizler yapmış ve siz tüm dükyanınızda İngiliz malları satıyorsunuz, bu kabul edilebilir bir durum değil. Esnaf küstah bir tavırla; - Efendi, efendi İngiliz malı da satarız, başka mal da, Esas bize zararı siz veriyorsunuz. Dedi. Şaştım doğrusu.

Kabahat bizdeydi. Kıbrıs’ta iktidar olmuşuz ama muktedir olamamışız. Terbiye edememişiz Kıbrıs’ı. Güya Müslüman ülke biz Türkiye Kıbrıs’ın Fuhşuna, Kumarına ve içkisine göz yummuşuz. Özgürlükmüş, batsın öyle özgürlük. Necmettin Erbakan Hocamızın hayat hikâyesinin anlatıldığı Davam kitabında Kıbrıs’ın stratejik önemi anlatılmış. Anladım ama bir Müslüman olarak bizim devletimizin kontrolünde olan bir ülkenin bu içler acısı durumunu hazmedemiyor, kabullenemiyorum.

Günlerden bir gün yazar Mehmet Paksu hocamızı Tavşanlı ilçesine konferans vermesi için getirtmiştik. Tabii muhabbet etme şansı bulduk hocam ile. Haliyle kalabalıktık. Ben başladım anlatmaya Kıbrıs ile ilgili hayal kırıklıklarımı. Anlatmaya devam ederken birden Mehmet Paksu hocam gür ve sinirli bir sesle bana doğru kükreyerek;

-Kalk ayağa… Dedi.

Birden bağırınca ürktüm. Eyvah dedim ama iş işten geçmişti. Kalabalıkta ayıp olmasın diye usul usul kalktım. Sıkıyorsa kalkma o gürlemeye.

-Kıbrıs’ın sorunlarını, gördüğün hataları da mücadele edecek ve sen düzelteceksin. Onu da sen yapacaksın.

Haklıydı… Karanlığa küfredeceğine bir ışık da sen yak demiş atalarımız. Ne kadar güzel söylemişler. İnşallah eğer bir gün nasip olur da siyasete girer de Kıbrıs üzerinde bize söz düşerse İbrahim Peygamberimizin putları kırması gibi Kıbrıs’ta Kumarhaneleri kapatır, Fuhşu önler ve içkiyi yasaklardım.