Hayalimdeki Kadayıf Yemeği!

İlk kez çocukluğunda duymuştum “kadayıf” adını. Ne olduğunu bilmiyordum. 4- 5 yaşlarındaki şımarık çocuk, yaramazlık yaptıktan sonra eve gelir ve annesine sorardı.

_ “Anne acıktım, yemekte ne var?” Anne de yemekte gerçekten o varmış gibi cevap verirdi.

— Yemekte “kadayıf” var.

Ben sadece adını duymuştum bu kadayıf yemeğinin. Tadını çok merak ederdim. Ne zaman ki sofraya oturur; “kadayıf nerde?” diye sorarsam, bana önümdeki klasik yemekler gösterilirdi. Naz yapmaya kalksam, ilk erkek çocuğu kıskanan ablalar buna hiç fırsat vermezler ve sofradan kovalarlardı…

Hep merak ettim kadayıf yemeğini. Hayallerimde çok değişik bir şekilde süslemiştim onu. Hani; “Ayının kırk hikâyesi var, kırkı da armut üstüne” derler ya, ben de yemeği çok seven ama pek bulamayan biri olarak hafızamda epey yemek hikâyesi vardır. Hatta sütlacın bir tatlı olduğunu "koca adam" olduğumda öğrendim. Gerçi hala inanmıyorum sütlacın tatlı olduğuna. Adı üzerinde sütlaç, yani süt yemeği…

Evet kadayıfla tanışmama gelince: İlkokulu bitirdim, ailemden uzakta, yatılı okuldayım. Aylardan ekim (dün gibi hatırlıyorum) öğle yemeğine çıktık, koşar adım yemekhanede sıraya girdik. Gerçi ne kadar koşarsan koş, önce ağabeyler yiyecek yemeğini. Sakın önüne geçen ağabeye ters bakma. Çünkü burada işler böyle yürürmüş. Öğrendik, daha doğrusu öğrettiler… Yemekten çıkan ağabeye nazımız geçerse, yemekte ne olduğunu soruyoruz. Ve yıllardır hayallerimi süsleyen yemeğin adını duyuyorum: Yemekte; “vs ve kadayıf var.”

Allah’ım neydi o heyecan! Sonunda annemin bahsettiği kadayıf yemeğini görecek, dahası tadacaktım.

- Bu sıra niçin ilerlemiyor? Ağabey lütfen bugün önüme geçme!

Çok sabırsızlanıyorum, ama ama ama… Olamaz bu da ne? Hayalimdeki kadayıf yemeği bu muydu? Yıllardır hayalimi, şerbet dolu bir tepsinin içinde yüzen bu teller(!) mi süsledi. O gün, ben hiçbir şey yemedim. O günden sonra da kadayıf yiyemedim. İstedim ki hayallerimi süsleyen kadayıf yemeği lekelenmesin…

Hayal kırıklığı yaşamamanız temennisiyle…

Osman ÖMEREFENDİOĞLU