Hayallerim ve Ben

Ankara’da bir gece yarısı, yatağın tam ortası

Hayallerim ve ben deniyoruz uyumayı

*

Uyku tutmuyor yine başladı derin düşünceler

Anlaşıldı yine haram oldu bize geceler

*

Hayallerim her gün içimi kemiren hayallarim

Ne de çabuk büyüdünüz hemen

*

Yalnızlığın ortasından gelen bir ses

Niye bu saatte yalnız bıraktı beni herkes

*

Koparmayın benden onları kalamam düşsüz

Bırakır mı hayaller insanı hiç yersiz yurtsuz

*

Yaşamaktı sadece hayal için gerek olan

Yaşayamazdı elbet hayali olmayan insan

*

Hayaller miydi yoksa insanı büyüten

Öyle ya hayal olmadan büyüyen yalnızca bir beden

Hayallerim içimde büyürdü yalnız

Kim bilir belki de gerçekleşecekti zamansız

Onlar beni bırakmaya çalışsa da ben onları bırakmayacağım

Ömrüm yettiğince hep peşinde koşacağım

Ramazan DEMİR