Hayallerimin uykusu mu geldi ?

Anlamıyorum ! 

Neden bu sessizlik birden bire.. Hiç susmayan sesler neden şimdi yoklar ? Gerçekten kavrayamıyorum bunun anlamını.. Belki de anlıyorum da anlamamazlığa geliyorum.. Çünkü aklıma gelen sebebin gerçek oluşuna inanmak istemiyorum.. 

Hatırlıyorum.. Uzaktan, sislerin arasından gördüğüm görüntüler gibi şimdi o günler.. Çok uzak değil aslında, bakmayın öyle bin yıl önce yaşanmış gibi bahsettiğime.. Sadece birkaç hafta belki bir kaç ay önceydi o günler.. 

Ben gülerdim hep.. Susmazdım.. Gerçi şimdide susmuyorum.. Konuşuyorum ama sözlerimde hep bir hüzün hep bir hicran.. 

Gülüyorum da aslında. Ama sadece gülüyorum ! Yok o eski neşem, mutluluğum.. Hepsi anlık ! Gülüşlerim, yazdıklarım, söylediklerim.. En çok da sevdiklerim.. Hepsi anlık.. 

Eskiden ben birini sevdim mi güneşler açardı en karanlık günlerde.. Mutlu olurduk yahu.. Dostum olurdu, arkadaşım olurdu. Hiç olmadı sadece yanımda oturup duran biri olurdu.. Ama mutlu olurduk be kardeşim.. 

Ben güldüm mü kuşlar uçardı dört bir yana.. O tiz sesimle attığım yüksek sesli kahkahalar neşe olurdu insana.. Biliyorum yahu gözlerimle görüyordum hepsini ! Benim olduğum yerde yüzünü asmazdı kimse. Anca yaptığım esprilerin iğrençliğinden çılgına dönerlerdi ama yine de dudaklarında koca gülümseyişler olurdu.. 

Ben sustum mu derin bir oh çekerdiler.. "Şükür ! Sen susmak bilir miydin ?" diye dalgalarını da geçerlerdi üstelik.. Öyle çok konuşurdum işte.. Ama çok da dayanamazdım susmaya.. Ne yapayım huyum değil bir kere ! Aklıma geldiyse ve söz olmaya layıksa çıkardı herşey birbir dudaklarımın arasından.. 

Ama şimdi.. 

Şimdi her şey suskun be kardeşim.. 

Sevgilerim kimsesiz artık.. 

Gülüşlerim sahte hep.. 

Artık kahkahalarımın yerini gülümseyişler aldı.. 

Küçük, ufacık, geçici.. 

Neden peki ? Ne oldu da sustu bir anda kelimelerim.. Kim üzdü onları ? Kim kırdı ? 

Hayallerimi kim aldı ? 

Onlardı benim herşeyim.. 

Gülüşüm, nefesim. Aşkım ! 

Hazır aklıma gelmişken.. Aşklarda yalan artık.. Güvenemiyorsun ki hiç bir kalbe.. Hepsi yalancı, riyakar ! 

Bir gün sana gülen ertesi gün başkasına gülüyor sonra unutup gidiyor seni ! 

Peki ya sen ! Sen unutabiliyor musun ? 

Unutmak o kadar kolay mı ki ? 

Unuttum deyince bitiyor mu herşey.. 

Susuyor mu aşk.. 

Rahat bırakıyor mu rüyaların ? 

Sesi yankılanmıyor mu kulakların da.. 

Bu kadarcık mıydı sevmek ! Aşık olmak bu muydu ? 

Ya hayallerim.. 

Çok mu yoruldular ? Çok mu incindiler sürekli yerle bir olmaktan ? Nefessiz mi kaldılar dik yokuşlarda ? Bulamadılar mı çıkmaz sokakların sonunu ? Hep mi çarptılar duvarlara ? 

Hayallerimin uykusu mu geldi ? Ondan mı sessizlik, sevgisizlik.. 

Ondan mı bu hissizlik.. 

Uyanın hayallerim.. Hiç değilse sonsuza dek uyumayın.. 

Biliyorum çok yordum sizi.. 

Aynı aşkı yorduğum gibi, kalbimi yorduğum gibi sizi de yordum.. 

Ama gitmeyin ne olur ! 

Söz veriyorum bir daha izin vermeyeceğim incinmenize.. 

Kalbim sana da söz.. Değersiz ellere bırakmayacağım bir daha seni.. 

Seven tam sevecek.. Kırmayacak.. Dinleneceksin onun avuçlarında. 

Aşk.. Söz veriyorum kızmayacağım bir daha sana.. Üzmeyeceğim de beni ziyarete geldiğinde.. 

Tanrı misafiri deyip kabul edeceğim yüreğime ebediyen.. 

Ama lütfen.. 

Lütfen siz de bırakmayın.. 

Issızlığımdaki tek ses sizdiniz.. 

Susmayın... 

Susma... 

Sus.. 

Su. 

S..