Hayallerimiz kadar yaşarız

Insan hayalleri kadar yasiyor aslinda…

Simdi zaman tum kirginliklari, yorgunluklari bir yana birakip umutla hayal etmek zamani…

Dusunmekten ve istemekten bile vazgecince, ki bu durum bir yere kadar devam edebiliyor, farkediyorsun ki hayatin kurdugun hayallerden ibaret. Neyi ne denli cok istedinse, hayallerini beraber yasamaya donusturebildinse, ne kadar icsellestirdinse o kadar gercek oluyor.

Neden vazgeceriz hayallerimizden ya da tutkuyla sarilmaktan hayallerimize?

Neden ogretilir bu sacmalik itinayla, nasil kazinir daha cocuklugumuzdan karekterimiz?

Hersey bir yana biz neden simsiki sarilir birakmayiz bu ogretileri, dogamizda olanlara karsi cikarak ?

Hepsinden kolay degil midir ki umut etmek ve hayalleri suslemek.. Ben bir hayal kurdum bugun, tum yalnizliklara, kirginliklara inat. Ve gonderdim gokyuzune, herseyin basladigi, sonlanacagi ve elbette ki yeniden baslayacagi topraga, evrene, yaraticiya ya da adina her ne diyorsaniz O’na.

Ruhum ve ben oturup kahvaltimizi ederken en buyuk enerji kaynagim gun isiginda, hayatimin renkleri mis kokulu ciceklerimle, huzurumun yegane kaynagi, birlikteliklerin anlam kazandigi evimizde bir hayal kurdum. Ege’de bir yaz sabahi, gunes icimizi isitirken, masalara sigamayacak kadar kalabalik bir aile, aile gibi dostlarla yapilacak kahvaltilari hayal ettim. Varligina hasret kaldigim tum dostlari, sicakligini ozlediklerimi ve henuz kestiremedigimiz katilacak yepyeni dostlari, kocaman ailemizin yeni fertlerini oturttum kocaman masamiza.  Sahanda yumurtadan, kizarmis ekmek kokusuna; yuzume vuran ilik ruzgardan, icime isleyen sicaga; zeytin agaclarinin bilgeliginden, civil civil kus seslerine kadar hersey gercekti. Ben bir hayal kurdum ve mutlu oldum.. 

Su gercek sandigimiz, yasadigimiz “an”lari zehir edecek kirginliklar, yorgunluklar, kosturmaca,stress ve kesmekesten uzak olacak kadar gercekti. Ki adimiz gibi biliriz icinde oldugumuz, gercek sandigimiz hicbir sey aslinda umut ettigimiz gelecekte oneme sahip degil. Mesela aldigin kokular gercek, yasadigin “an”da ya da hissettiklerin, paylastiklarin. Insanlara neler hissettirdiginden, neleri paylasabildiginden daha onemli degil ne oldugun, isminin onundeki unvanlarin ya da kazandigin..  

Insan hayalleri kadar yasiyor aslinda.. Biz artiyor ve bize anlam katiyorken hayal kurmak, kurdugun hayale inanmak gercekten yasiyorum dedirtiyor insana tum hucreleri ile.. Simdi zaman tum kirginliklari, yorgunluklari bir yana birakip umutla hayal etmek zamani..