Hayallerimiz küçük olsun mutlulukla son bulsun...

İnsanı ayakta ve hayatta tutan duygulardan bir tanesi de umuttur. Hepimizde biliyoruz az çok. Umutta biraz sahiplenme duygusu ele geçirme sevinci ve gururu ile donatılmış duygu yumağı.

Bizim olmasını istediğimiz sadece kendimizin yaşayarak hissettiği bir olgu, bazen sadece kendimiz için isteriz ama en güzeli de kendimiz için değil karşımızdaki içinde istemenin mutluluğuna hazına doyum olmaz ha ne dersiniz..

Değer vermek değer görmek adına da hissedilen bu duygu yumağı seli, bazen de umut ederiz pembe hayallerle umut ederiz ama velakin sonu hüsran olur yıkım olur. Duygusal anlamada yıkım olan bu elde edememenin hırsı öfkesi bizi yıkıma götürür ama bilmeliyiz ki hayal bu başka hayaller kuralım önümüze bakalım ama olmuyor yapamıyoruz nedense.

Üzülmemize muhakkak bir sebep vardır. Ellerim boş gecelerim boş arabeskine bağlanan gecelerde sıkıntı üstüne sıkıntı yaşarız. Elveda hayaller deriz, onsuz bir sabaha daha nasıl uyanacağım her yer karanlık deriz illaki arabesk içimize işlemiş.

Başlarız onsuz geçen geceleri günleri ayları saymaya, bir şey yapmak isteğimiz uçar gider velhasıl kelem zor iştir hayal kırıklığı. Belki tutunacağım bir dal olarak gözleri vardı, kokusu saçları vardı beni sımsıkı saran, gamzeli gülüşündeki güzelliği yüreğimde mutluluklar açardı ama şimdi..

Acaba hayal kurar iken çok büyük hayaller mi kuruyoruz? Koskocaman, erişilmesi zor olan veya karşı tarafın hislerini bilmeden kendi kendimize gelin güvey mi oluyoruz evet evet bence de, yoksa yıkımı bu kadar acı olduğuna göre çok kocaman hayaller peşindeyiz.Hayallerimiz küçük olsun mutlulukla son bulsun..

Siz ne dersiniz acaba haklı mıyım haksız mıyım? Sessiz kalmayın bir cevap verin yazın katılımda bulunun. Yüreğinizdeki hisleri gömmeyin.. Selam ve dua ile..

Mehmet Aluç