Hayat...

Herkes bir yerinden arada vakit buılunca, başı dara düşünce irdeliyor hayatı, ne menem birşey bu hayat denen şey, diye.kimi küfrediyor hayata kimi şükrediyor ama mutlka herkes bir kere hayatla karşılıklı zar atıyor. Kimine düşeş geliyor sevindiriyor kimi ise hep yeke talim ediyor, diplerde sürünüyor.Her ne halukarda olursa olsun hayat ' beni yaşa ' diyor.

Konuya orta yerinden girince tabii, ne diyor bu kız diye düşündünüz. Aslında anlatmak istediğim gayet basit, hayat enteresan bir müessese. Öyle netliği, rengi, fanatikliği yoktur hiç birşeye. Her fani kendi halinde yaşayıp giderken bir gün gelir hayat alır seni karşısına, tutuşturur eline zarları, 'salla zarları at bakalım şöyle orta yere ' der ve işte bu noktada şansın devreye girer, düşeş gelirse ne ala, yok gelmesse ne yapacaksın razı ol kara bahtına. Ama öyle şeyler olur ki bu zar atma olaylarında misal; çocuk da yaparım kariyerde diyen genç ve güzel bir kadınken, o bar senin bu faaliyet benim gezerken günün birinde göz göze gelip yağız bir delikanlıyla bulursun kendini nikah masasında daha sonrada temizlik yaparken aşk dolu yuvanda.Kariyer uçup gitmiştir ve zarlar sana 'kırılma noktası ' nedir yaşayarak göstermiştir. Bir başka örnek mesela, tam dibi görmüşken, ' dert bende derman nerde?' diyerek gezinirken, bir bakmışsın zarlar iyi gelmiş, cebin dolmuş, o yüzüne bile bakmayan adam, sensiz yaşayamaz olmuş.

Bende defalarca zar attım karşıma alıp hayat denen şahsı. Çoğu zaman düşeşi görsem de hep yek durumlarda olmadı değil hani, faka sayın okur, yıkılmadım ayaktayım , yazılarımla artık bu saylardayım. beklerim buyrunn :))