Hayat...

Karanlık bir çukurun içinde yaşayan karanlık insanlar topluluğu...Beyazlar giymiş insanları çamurlu elleriyle çukurun dibine çekmek için eteklerine yapışıyorlar... Harmanlanmış, dağılmış hayatlarının suçlusunu bulduklarını zannedip, sonsuz bir hızla dibe çekiyorlar.

Temiz olmayı, gün ışığına çıkmayı düşünmüyor hiçbiri. İhtirasları, hırsları o kadar esir almış ki onları hayat bu sanıyorlar...yaşamak için öldür...

Herşey karanlık onlar için...deniz, gökyüzü, yeryüzü...herşey karanlık. Aydınlıkları karanlıklara çevirmek için uğraşıyorlar. Çamurlu elleri her yerde geziyor.

Hep daha fazlasını istiyorlar. Herşeyin en çoğu, en fazlası, en kötüsü...İyi olan ne varsa yok olmaya mahkum oluyor...Hastalık saçıyorlar etrafa...Şeytanı aramayın boşuna...şeytanlar yeryüzünde dolaşıyorlar. Kimse birşey yapmıyor.

Farklı bir dünya burası. Gözler kan çanağı, yüzler boyalı, saçlar tırnaklar pislik içinde...Ellerini uzattıkları an kaçman gerekiyor... Bir yakalanırsan asla kuyudan çıkamazsın.

Oyüzden uzun bir koşudur hayatımız. Koşabildiğimiz kadar... kaçabildiğimiz kadar... koruyabildiğimiz kadar... saklayabildiğimiz kadar... Hayat bu kadarıdır... bize kalan.