Hayat akıyor

Bir film jeneriğinde akar gider ya görüntüler… İşte öyle bir duygu yaşarım ben de sabah yürüyüşlerimde. Sağlı sollu görüntüler akıp gider ben yürüdükçe. Fotoğraflarını çekmek kolay gelir, nasıl sözcüklere dökeceğimi düşününce.

Tek tek sıralamaya çalışayım aklımda kaldığı kadarıyla. Olumlu düşün Özlen dediğim an birdenbire karşıma çıkan yedi tane beyaz ördek yavrusu, dikkatinizi çekerim hem yedi tane hem de bembeyaz; arkasından rokalarını toplayan yaşlı bir teyze ve amca, yine dikkatinizi çekerim hem yaşlı hem de bir çift olarak bir arada; birkaç tane sıraya sokakta sahiplenmeyi bekleyen köpek yavruları ve bir bir sahiplenmelerine tanık olmak; incir ağaçları sıraya, bazen benim el attığım bazen de başka el atanlara tanık olduğum; yeşilliklerden geçe geçe vardığım çarşaf gibi deniz…

Bu kadar mı demeyin! Üşendim daha fazla ayrıntılamaya. Bir de olumsuzlukları nedense yazmak istemedi canım. Öyle olunca bizimki kısa metrajlı film jeneriğine döndü değil mi?