Hayat avuçlarımda

Hayatı avuçlarıma alıp hamur gibi yoğurmak vardı,

Hünerli ellerle şekilden şekile sokmak,

Pasta gibi tatlı, börek gibi tuzlu,

Pamuk helva gibi yumuşacık yapmak vardı.

Boncuk gözler hayata kırpıldığında,

Yumuk eller havaya savrulduğunda inatla,

İlk adımlar başladığında küçücük,

Yolun nereye gideceğini bilmek vardı.

Saklambaç oynarken mahalle köşelerinde,

Elim sende ile ebe yapıp kaçmalı…

Feleğin çemberini yakıp yıkarak,

Gökkuşağına merdiven dayamak vardı.

Bulutların altında kollarını iki yana açıp,

Saçlarının köklerine kadar rüzgarı hissetmek...

Ardından kanat takıp sırtına,

Kuşlarla yarışan kelebek olmak vardı.

Ayak basmamış ormanlara dalıp,

Aslanlarla bilek güreşi yaparken,

Çılgınlar gibi daldan dala atlayarak…

Uçurum sınırlarına gelince,

Kahkahalarla aniden durmak vardı.

Yüreğindeki kıpırdanmaları duyduğunda,

Bir ela göz, bir tutam siyah saç için...

Beline kuşak gibi dolanan kolların arasında,

Özgürce, aşkın zehrini damıtarak içmek vardı.

Minnet duymadan hiç kimseye,

Geçmişten geleceğe uzanan çizgiden ayrılarak...

Ben yaptım diyen maestro edasıyla,

Hayata silleyi savurmak vardı.

Sonunda işte benim efsanem gülücüğüyle,

Tuba ağacının tomurcuklarından çalarak...

Cennet elbiselerini sırtına geçirip,

Hayata karşı muzaffer olmak vardı.