Hayat bilgisi...

Okul yıllarında yeni aldığım defterlerin, o beyaz, o uçsuz bucaksız gibi görünen pürüzsüz sayfalarına heyecanla baktığım gibi bakıyorum yine şu yeni gelen yıla. O el değmemiş sayfalarda gözlerim her dolaştığında hep heyecanlanırdım. İçimi kamaştıran bir beyazlıktı sayfaları, kalemin ucunu dokundurmaya kıyamazdım.

Satensi ,yumuşak sayfalarına dokunurken neler yazacağımı düşünürdüm. Hangi sayfasında dirsek çürütecek hangisine ‘kırmızı kalemle ‘ önemli başlıklar düşecektim.

Kenar süslerini en sevimsiz ders notlarının yanına mı iliştirecektim yine. Ama şaşmayan bir şey vardı : İlk cümlem hep güzel, hep kavisle hep umutlu gelirdi elime. Öyle olmalıydı. Sonra sonra bozardım işi ben. Aynı özeni her sayfaya göster (e)mezdim.

Zamanla okul defterlerine bakışım hayata sirayet etti. Defter hesabıyla bakıyorum hayata da. Başlarken özenli, sonraları o özeni gösteremeyip sadece onu korumaya meyilli.

Bir yılın son gününde bembeyaz bir boşluğa bakıyorum yine. İlk sayfasını özenerek yazdığım o defterin tüm sayfaları bitmiş, eskimiş, içinde tonla yaşantı, ders birikmiş.

Masa üstünde defterle özdeşleşen bir takvim var.Yapraklarına süt gibi temiz, lekesiz günlerine, haftalarına, aylarına bakıyorum.

Bakıyorum hiçbir şey yazılmamış tek çizik atılmamış yeni bir yıla.

Çeviriyorum günlerin sayfalarını birer birer. Hepsi boş...Doğum günleri, belli zamanlar ayırtılmış. O’nun dışında hangi günün yanına kenar süsü düşülecek hangi gün bitsin artık denilecek bilmiyorum

Ama eski defterin sayfalarını karıştırırken öğrendikleri oluyor insanın.Yeni deftere biraz daha özen göstermek gerek; daha iyi daha güzeli yaşamak için.Her gün çizik atılmamış yeni bir sayfadır önümüze açılan.

Duruyor hayat ünitemizde hepimizin kucağına bırakılan o pürüzsüz beyaz defter takvim, ajanda. Her sayfası pırıl pırıl…

Dersimiz :Hayat Bilgisi

Konu: :Yaşama sanatı ise,

elbette karalar da düşecek üstüne –nerde diz boyu mavilikler- ama iyimserliği, yaşama sevincini de eksik etmemek temennisiyle, mutlu, güleç, yıllar hepinize…

…