Hayat bir gün, o da bugün..

''İnsan doğarken ağladı, bu son olsun, bu son'' Kelimeler aklımdan atlayıp firar ediyor. Geriye elimle kafamı kaşımak, kendimi teselli etmek, su dolu bir bardakta boğulmak kalıyor bana. Cem Karaca çalıyor, her yere müzik mermi gibi saplanıyor. Üzüntülüyüm. Doğarken ağladığımız yetmemiş, hayat bazen ağlatıyor bizi.

Nicedir şirkette iki yavru kediyi büyütmeye çalışıyoruz. Bir yer bulana kadar yüreğimize aldık onları. Dört ay olmuş şaka maka. Bir tanesi oğluşumuz. Adı ''üzüm''. Hasta. Muhtemelen annesinden geçen bir hastalık. İnterneti dar ettim. Bulduğum yazılar, makaleler, yazışmalar.

FİP diye bir hastalık. Bağışıklığı yıkıyor. Eğer iyi bir tedavi ve beslenme olursa. Aynen insanlardaki gibi iyileşebiliyor. Aynı dertten muzdarip olan ve kedileri bu hastalığı yenmiş olan bir kişiyle yazıştım. Onun tavsiye ettiği şeyleri veriyorum. Diğer yandan! Bahçedeki kedileri veterinere götürünce onlarda FIV çıktı. Yani Kedi Aidsi. İnsanlara geçmeyen ama birbirlerine kolayca geçen bir hastalık.

Bu gün otobanda giderken bir kamyonun arkasında gördüm yazıyı. ''Hayat bir gün, o da birgün.''

Hepimiz birer kelebek miyiz hayatın rüzgarında? Sevinçler, zaferler, kazanmalar birer pirus zaferi mi? Acıların daha delici, sevinçlerin hemen unutulası olması neyin yanılgısı? Sonsuz bir ömür biçip kendimize, asıl biçilen süreyi hesaba katmayışımız enayiliğimizin kanıtı mı?

Kimimizin unutamadığı dudaklar oldu. Kimimiz aşkta yandı, suda boğuldu. Kimi hiç aşkı bilmedi, kiminin karnı doymadı. İstanbul'u görmeyen, görüpte bilmeyen, bilipte sevmeyen aynı olur mu? Hiç trene binmeyen kaç bıyıklı vardır?

On yıl önceki ben. Yirmi yıl önceki ben. Otuz yıl önceki ben. Dünkü ben. Sanki hiçbiri ben değilim. Atomlar gibi değişi değişivermişim. Dertlerim, sevinçlerim, sinirlendiğim şeyler değişmiş.

Kafamda teneffüse çıkarıyorum kendimi. Papatya tarlalarından geçiyorum. Hava nefis, gökyüzünde nefis bir güneş. Barbarlar zorbalar hep cehennemde. İnsanlar insan gibi yaşıyor. yürüdükçe yürüyorum. Her yerde kediler, köpekler. Dallarda Mayıs çiçeği. Yaşamak sonsuz bir düş oluyor....

İçim acıyor yine de. Yüzümde yalancı bir gülümseme. Kafamda yolluyorum bir yerlere kendimi. Sonra gelmiyorum.