Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

29 Mayıs '08

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Hayat bir yorgunluk yolculuğu olabilir.

SÖZÜM TÜM ANNELERE DEĞİL AMA ÇOCUKLARINA BİR TÜRLÜ VAKİT AYIRAMAYAN TÜM ANNELERE LÜTFEN ONLARA VAKİT AYIRALIM ONLARI ALLAH İÇİN SEVELİM.....

Isin bitince beni sever misin anne? Bu yazıyı okuduğumda çok etkilendim. Burda paylaşmak istedim. Bir vakitle üst komşumuzun kızının balkonda dikilmiş etrafı seyreden annesine o hüzünlü yalvarışı geldi gözümün önüne. Sesi yıllar oldu kulaklarımdan gitmiyordu. Eski anılar tazelendi. Pınar küçük bir kızdı. Henüz konuşmayı yeni yeni sökmüştü. Annesinin eteğini çekitirirken anneciğim noluurrr beni kucağına al diye yalvarıyordu. Nerdeyse ben gidip çocuğu kucağıma alıp sevip okşayacaktım. İçim onun yalvarışlarıyla tükenmişti ama annesinin kılı bile kıpırdamıyordu. Anneciğim noluur beni kucağına al. Ne masum bir yalvarıştı. Gözlerinden iplik gibi yaşlar döken bu yavrucak yorgun bir annnin kurbanımıydı bilmiyorum. Benim annem hiç öyle şey yapmadı hatta fazla sevgisiyle bizi çokça şaşırttı. Noolur çocuklarınıza yorgun bile olsanız vakit ayırın.

Kapidan iceri girer girmez neseyle bagirdi:
"Anne biliyormusun bugün yuvada ne oldu?"
"Görmüyor musun? Telefonla konusuyorum. "
Hic kimsenin sevdigi sey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu,
babasi
arabayi seviyordu.
Hersey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu oldugunda.
Bir de eve misafir gelecek oldumu kendisine hic yer kalmiyordu.
Nerelere gitsindi?
Annesi kapatti telefonu. Mutfaktan tencere kasik sesleri geliyordu.
Kosarak yanina gitti.
"Sana yardim edeyim mi?" dedi en sevimli halini takinarak. Annesi
manali
manali bakti.
"Hayirdir. Bir yaramazlik filan. Bak bir de seninle ugrasmayayim.
Cok yorgunum zaten."
Yorgunluk nasil bir seydi. Bazen elinde oyuncagiyla uykuya
daldiginda anneannesi oyuncagi yavasca elinden alir "Nasil yorulmus
yavrucak. Uykunun gül kokulu kollari sarsin seni" diyerek alnina bir
öpücük konduruverirdi. Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa
eger, ne diye annesi kendisiyle böyle kizgin kizgin konusuyordu.
"Annecigim yoruldugun zaman gül kokulu uykulara dalarsin.
Anneannem öyle söylüyor."
"Uykuya dalayim da gül kokulari kusur kalsin. Yorgunluktan
ölüyorum."
Bu kelimeden nefret ediyordu. Yorgunum. Yorgun oldugumdan. Böyle
yorgun yorgunken...
"Annecigim sen yorulma diye..."
"Yemekte konusuruz cocugum. Bankada isler yetismedi.Baban gelene
kadar bunlari bitirmem lazim. Hadi sen oyna biraz."
"Hani siz yoruluyorsunuz ya..."
"Eeee...."
"Ben de oynamaktan yoruluyorum. "
"Ne yapayim?"
"Bilmem..."
Yapilmamasi gerekenleri biliyordu da büyükler, yapilmasi
gerekenleri hic
bilmiyorlardi. Isiklar söndü birden.
Annesi öfkeyle söylenmeye basladi."Mum da yok" diye diye karistirdi
dolaplari el yordami.
Cocuk sirtüstü yatip, anneannesinin köyünü düsündü.
Gaz lambasinin isiginda deli tavsan masalini anlatisini. Deli
tavsanin duvardaki aksini getirdi gözlerinin önüne.
Anneannesi gibi iki ellerini birlestirip isaret parmaklarini yukar
kaldirarak tavsan kafasi yapti. "bak deli tavsan" diyerek
parmaklarini oynatti.
Yoldan gecen arabalarin farlari duvardaki tavsana yol acti. Tavsan
alabildigine hür dolasti sagda solda.
Otlarla kuslarla konustu. Sonra yorgun düstü. Duvardaki görüntü o
minik
avuclarin acilmasiyla kayboldu. Kolu yavasca kanepeden asagi
sarkti.
Neden sonra isiklar geldi. Kadin cocugun hic konusmadigini akil
etti birden.
Kanepeye kostu. Kücücük dizlerini karnina dogru cekerek uykuya
dalmisti.
Masanin üstündeki dosyalara bakti igrenerek. Dindirilmez bir
pismanlik doldurdu icini. Uyandirmaktan korka korka kücük alnina bir
öpücük kondurdu.
Cocuk sanki bu öpücügü bekliyormuscasina
"Isin bitince beni sever misin anne?" dedi.

DAHA NASIL DİYEBİLİRDİKİ BİR ÇOCUK ANNE SEVGİSİNE OLAN MUHTAÇLIĞINI .....
 
Toplam blog
: 70
: 546
Kayıt tarihi
: 09.05.08
 
 

Ankara'da yaşayan çalışan ve ayakta durmaya çabalayan tipik bir Karadenizliyim. Öfkem de sevgim de K..