Hayat bizi "Nisan 1"lemeden...

Dağlarına bahar gelmiş memleketimin…*

Yüreklerimiz sırada bekler…

Peki yüreğe nasıl gelir ki bahar ???

….

Vurdu kalın parmaklar
yazı makinamın dişlerine.
Kâğıtta her harfi majiskülle dizilmiş
üç kelime var ;
BAHAR
BAHAR
BAHAR...
ve ben
neden
bahar geldi de hâlâ
muşambası kopuk
kara bir koltuk
gibi oturmaktayım?

….

Vardiya zamanıdır ya da çay saati…
Tekstil işçileri dağılmışlardır…
Orda burada kümeleşirler, yaşları en fazla 20…

Ne güzel bakışırlar, ne de güzel küsüşürler …
Vel hasılı; bakışa, küsüşe bir güzel aşklarını yaşarlar…
Ve herkes de bilir ki ; onlardır aşkı yaşayabilenler…
Çünkü kıymetini sadece onlar bilirler…

Bizler, ince ince hesap ederken yaşamı; başka bir bahara bırakırız -aşkı –

Oysa bilirmiyiz ; başka bir baharı varmıdır ki yüreğimizin…

Öte yandan o kadar çoktur ki bahanelerimiz...

Aşk bize küsmüştür muhtemelen; ya da kim kaybetmiştir ki biz bulalım aşkı...

…...

Sonra
her adımda peşimden gelecekti
yazı makinam .
Ona diyecektim :
- Etme anam
beni bırak bir saat rahat...

Sonra,
saçları düşmeye başlayan başım
haykıracaktı uzaklara :
ÂŞIKIM...

27 benim yaşım
onun yaşı 17 .
Kör şeytan
topal şeytan
kör topal şeytan
gel bu kızı sev, dedi,
diyecektim;
diyemedim,
derim yine!
Ama yağmurmuş
yağıyormuş,
yazdığım satırları sel almışmış
cebimde 25 kuruşum kalmışmış
ne çıkar...
Bahar geldi bahar geldi bahar
bahar geldi ulan !
Tomurcuklandı içimde kan! ! (N.H)

….

Aylardan en zalimidir madem ki Nisan…

Zalim olmamalı yüreğine insan…

H a y a t b i z i “ Nisan 1” l e m e d e n...

Erken davranmalı...

* Ahmed Arif
** T.S. Eliot