Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

29 Nisan '19

 
Kategori
Kültürler
 

Hayat Böyle Bir Şey !..

Çoğunluğumuz derdini anlatmayı beceremediği gibi karşısındakini de doğru anlayamıyor.
Bir karmaşa -gürültü gidip geliyor.

Bir de dinleme sorunumuz var!
Bizde dinlemeden, doğal olarak da anlamadan konuşmak adeta ata sporu, damarlarımıza işlemiş.
Konuşurken sıranın kendimize gelmesini bile bekleyemiyoruz, aynı anda konuşuyoruz.
Artık karşıdaki ne kadarını duyarsa, ondan da ne anlarsa…
Aslında kendimiz konuşuyor, kendimiz dinliyoruz.

Anadilimizi konuştuğumuz halde ülkemizde iletişimde büyük bir sorun yaşanmakta.
Konuşurken anlaşamayan toplumumuz okuduğunu da tam anlayamıyor maalesef.
Okuduğunu anlamada dünya sıralamasında 72 ülke arasında 50'inciyiz düşünün. Sonuç; iletişim problemi yaşadığının ve böyle bir eksikliği olduğunun farkında olmayan insanımız doğal olarak buna bir çözüm de aramıyor. Böyle geldik böyle gidiyoruz.

Herkes sorunun karşısındakinde olduğuna inanmış bir kere…
Kimse kendine toz kondurmuyor!
Herkes kendine göre sütten çıkan ak kaşık.
Dili de iyi kullanamayınca her türlü anlaşmazlıkta geriye küfür edip saldırmak kalıyor. Onu da iyi yapıyoruz.

Ne demişler ‘Ne anlatırsan anlat karşındakinin anladığı kadarsın'.
Bu yüzden de herkes konuşuyor ama kimse derdini anlatamıyor

HAYAT böyle bir şey işte. Aslında bir kere ve bitiyor.
Bitmez gibi geliyor ama bitiyor. Küt diye.
Beklemediğimiz anda. Yarım kalıyor her şey,  “giden”in hayatı yarım kalıyor, nereye gidiyor kim bilir, “kalanlar”ınki de öyle...

“Kalanlar” evet, hayata devam ediyor ama içlerinde bir delik açılıyor.
O delikle devam ediyorlar hayata ve hep sızlıyor.
Asla o eski insan olamıyorlar bir daha.
Yine sabahları o giden sevdikleriyle uyanıyorlar, yine her gün kalplerinde.
Ama nefes alıp verdikleri sürece onları görmeyeceklerini bilmek, onlara dokunamayacağını bilmek çok korkunç bir şey!
Allah kimseyi sevdiklerinden ayırmasın!

Hiçbir işe yaramadığını da biliyorum.
Bütün o taziyelerin, baş sağlıklarının... Bunlar laf. Laf…
Ateş ne yazık ki düştüğü yeri yakıyor, bizler de evet, çok üzülüyoruz ama üç-beş gün sonra normale dönüyoruz, ta ki bizim sevdiğimiz birinin de başına gelene kadar...

Ölüm böyle bir şey.
Kısa çubuğu çekmek gibi, öyle ya da böyle geliyor başa.
Belki de yaşamın tek adaletli yanı bu, bir gün herkesin ölecek olması.

Öleceğini bilerek hayata asılabilmek de tuhaf bir şey.
Hepimiz öyleyiz.
Diyecek bir şey yok. Umarım bir gün kavuşurlar.

ozcanvural33@hotmail.com


 

 
Toplam blog
: 453
: 1059
Kayıt tarihi
: 24.07.06
 
 

1933 Kayseri'de doğdum. Kayseri Lisesi Ankara Veteriner Fakültesi, İstanbul Üniversitesi Diş Heki..