Hayat da, aşk da mantıklı olmayı gerektiriyor

Aşk yüceltilebilir mi?

Yüceltilemez.

Çünkü aşk zaten zayıflıktır, yakarmadır, başkasının gözünün içine bakıp, kötü hale düşmektir.

Aşık olan kişi, karşı tarafı sevdiğini sanır ama, onu sevdikçe kendini de sever. Her gün üstüne başına, saçlarına, parfümüne daha fazla dikkat etmeye başlar.

Ama aşık olan kişiye, aşkı kendini zayıf hissettirir. Bunu sevmeyiz. Kim zayıflığı sevebilir ki?

Hepimiz benzer koşullarda yaşıyoruz. Etrafımızda da bize benzeyen insanlar vardır. Ama insanların olmayacak kişilere aşık olduğunu, evlendiğini sonra da hüsrana uğradığını da görebiliriz. Oysa aşk rasyonel yani akılcı olmalıdır. Herkesin farklı tarz ve üsluplarda tavır ve karakteri vardır. Şartlara karşı geliştirdiğimiz tavırlar kişiliğimizi gösterir. Bizi güçlü ya da zayıf kılan da seçimlerimizdir. Evleneceğimiz insanı seçmemize göre, hayatımız şekillenir. İstediğimiz araba, istediğimiz ev, hep seçimlerimizin bir sonucudur. Seçtiklerimizle birlikte yaşarız. Yani seçimlerimiz hayatımızı oluşturur.

Aşk, rasyoneldir. Çünkü hayat da rasyoneldir, o zaman seçimlerimiz de rasyonel yani akılcı olmak zorundadır. Bu rasyonellik sayesinde, neyin nasıl isteneceğini, nasıl elde edilebileceğini, strateji yollarının neler olduğunu öğreniriz, uygularız, bazen hata yapar, geri döneriz. Bu hatadan ders çıkararak, daha dikkatli olur ve seçimlerimizi istemeye devam ederiz. Seçimlerimiz iyi oldukça biz mutlu oluruz. Mutlu olan insan, güçlü insan demektir. Güç önemlidir. Güç her şeyi çözer, bunu biliriz. Mesela para güç demektir. Sakıp Sabancı’nın epey parası vardır. Belli bir eğitimi olmamasına rağmen, sağlığında Ecevit hükümetine en ağır eleştirileri yapabilmiştir. Onun eleştiri yapmasını, medyanın onu uzun süre gündemde tutması, onun parasal gücünün eseridir. Sabancının fazla bir eğitimi yoktur ama, Türkiye'nin, dünyanın en iyi üniversitelerini iyi derece bitirmiş, çok zeki binlerce mühendisine iş vermektedir. O kadar zeki olmalarına rağmen, gereğinde bu mühendisler Sabancı'dan fırça da yiyebilirler. Çünkü Sabancı patrondur. Para ondadır. Güç ondadır. Bu nedenle güç önemlidir. Aslında gücün ne olduğunu bilmeyen, gücü hissetmeyen yoktur.

Bir şeye ulaşılamayınca, gözümüzde büyür. Ulaşılamayan, sıradan bir kişi ve durumsa ve ulaşamıyorsak bunu önemsiz kabül edebiliriz. Ama değilse, zayıflığımızı kabullenemeyip onu yüceltirsek, durum değişiyor. Belki de buna aşk diyoruz.

Aşk ne işe yarar? Arzularımıza cevap verse de, vermese de, bir süre kendimizi iyi hissettirir. Mantığımıza aykırı ise, aşkımız, bocalarız, sıkıntıya gireriz. Ama bir yerde tıkanırsak, o zaman durum kötü olur. Depresyona girer, doktorlara koşarız. Burada duygu ile mantığın çakışmaması için hem aşk hem de aşık olan kişi rasyonel yani mantıklı olmak zorundadır. Rasyonel olan hayat bunu gerektirir çünkü.