Hayat dediğimiz.

“Hayat dediğin şey sadece senden ibaret değil” demişti bir arkadaşım, düşündüm güzel bir yazı çıkarabilme umudu ile kaleme alıyorum. Hayat dediğimiz, bir çok şeyi kapsıyor aslında yaşadığımız süreç içinde; ölümleri, aşkları, mutlulukları, hüzünleri, sevinçler arasında kaybolan tebessümleri…

Bir bakıyoruz hayata merhaba diyoruz, bir ele merhaba ile başlıyor, uzaktan uzağa selamlaşıyor yürekler. Bir bakıyoruz hayata, yaşlanmışız, bir bakmışız dolmuş gözlerimize yaş, bir bakmışız bugün varız, yarın belki yokuz ve meçhule yolculuğumuz başlamış.

Hayat dediğimiz, şu an içinde yaşadığımız ortamda sadece senden ibaret değildir, sen mutlusundur etrafına bakmazsın bile. Bir başkası ya da en yakın dostun nasıldır kimbilir ? Düşündük mü en yakınımızdakini, en canımızdakini? Hayatın sadece bizim yörüngemiz üzerinde olmadığını bilebildik mi? Herşeyi toz duman edip etrafımızdaki uğur böceğinin farkına bakabildik mi?

Hayatı ne için yaşarız neden yaşarız diye düşünme ihtiyacı duyduk mu? Yaşayıp giderken düşünmeye de ihtiyacımız, hayat dediğimiz satırları ifade eder, satırlar yol gibi uzar gider.

Bizim ihtiyacımız satırların yol gösterdiği uzayıp acımasızca giden hayata karşı değer verdiklerimiz ile birazcık zaman ayırdıklarımız ile gider. Satırlar yazılır hayatlar üzerine, sözcükler birbirini takip eder, yazmak ise aklına düşen bir iki sözde kapılıverirsin, ya da bir arkadaşın sözü ile ilham alırsın. Ve o arkadaşa teşekkür ederim. :)