Hayat dediğimiz kendi mucizemizdir!

Kendinden eminsin. Ne yapmak istediğini ve senın neyin mutlu edeceğini çok iyi biliyorsun. Ama...

Birşey var sessiz, derinden kemiren..

Gerçekten emin olmak! Varoluşu kime göre gerçek ya da sahte? Ya da neye göre?.. Az çok yaşadıysam 21 yıl geçtiyse ömrümden bazı kavramları birbirinden ayırıcak kıvama geldiğime inanıyorum... Bu hakkı kendime veriyorum gönül rahatlığıyla.

İşte asıl olay burda başlıyor...

Kimse geçmişini, çocukluğunu küçümsememeli. İyi ya da kötü sağlam zeminler kuramadıysakta adımlarımız her zaman sağlam olmalıydı ruhen... İnsanlara bakıyorum ve sadece bakmak değil görüyorum, yakalamaya çalışıyorum o iç gizemlerini. Sanki herkes çığlık atıyorda tüm dünya gürültüye boğuluyormuşcasına bir hava seziyorum... Gözlemlerimde yanılmam! Çünkü herşeyden önce "kendimi iyi tanıyor ve biliyorum".

Şuna gerçekten kendini inandırmalı kişi; kalabalık bir sahne ve farkılıklar içerisinde bir yaşam. Herşey aslında aynı, ama ruhlar dans ediyor...

İnsan kaderini, hedeflerini, yaşam standardını kendisi belirler... Kimse karşı taraftan bir beklenti içerisine girmemeli çünkü geçirdiğin ve geçireceğin hayat tamamiyle sana ait, senin yaşamın, senin geçmişin ve senin yaşayacakların!.