Hayat denen senaryo

Hatırlıyorum; ergenlik çağımda için için isyan ederdim çoğu genç gibi.. Neden ben bu hayatı yaşıyorum, neden ben bu ailenin çocuğuyum, neden benim annem böyle, neden benim babam böyle, neden, neden???

Sık sık annemle tartışırdık, çoğu anne kızın yaşadığı tipik problemlerden dolayı. Belki bizde biraz daha fazlaydı belki az bilemiyorum. Ama büyük tartışmalar sonrası Allahım derdim neden beni böyle bir aileye gönderdin? Neden benim annem o, bu, şu gibi değil?

Şimdi, 41 yaşında, kimseye sormuyorum artık neden diye, sadece kendime soruyorum: Neden bu hayatı seçtim diye?

Artık inanıyorum ki, biz kendi senaryomuzu kendimiz yazıyor ve belli bir amaç uğruna geliyoruz bu hayata. Gelişmemiz gerekiyor mutlaka, gelişmek için bazı zorlukları deneyimlemek, deneyimlemek için de kusursuz bir senaryo gerekiyor!

Hayatımda tekrarlayan problemleri yaşadıkça anlıyorum, idrak ediyorum diyelim; geliştirmem gereken yönlerin neler olduğunu.

Çözdüm mü herşeyi; haşa daha çok yolun başındayım. Belki sadece bir ışık hüzmesi gördüm ufukta şimdi ona doğru gitmeye çalışıyorum sadece.

Hayatta yaşanan hiçbir olayın tesadüf olmadığının farkında, anlamaya çalışıyorum derindeki gerçek nedenleri.

Size de kendi keşif yolunuzda mutluluklar diliyorum.

Sevgimle...