Hayat düşüncede başlar, düşünce de biter

Düşünmeden yapamayız. Her şey düşüncede başlar. Bunu da hepimiz biliriz ve de düşünce sonsuzdur. Kafamızda yeni bir düşünce, beklenemedik bir anda, ortaya çıkabilir.

İnsan düşündüğü gibidir. Evremizdekiler bizi düşüncelerimizle değerlendirir. Çünkü düşüncelerimiz davranışlarımıza dönüşür.

Hayatta kurallarımızı kendimiz koyarız. Hızlı gidilmemesi gerekiyorsa, bunu alışkanlık haline getiririz. Cereyanda kalırsak, hasta oluruz, bunu bilinçaltımız kaydeder, bir dahaki sefere bizi uyarır. Cereyanda kalmayız.

Birçok insan kendi kendisine inanır ve de daha sonra kendilerine gereksiz sınırlamalar koyarlar.

Kuralları insan koyar, bilinçaltı ise o kuralı uygular. Bazen bu sınırları kaldırmak gerekebilir.

Çünkü insan bazen bu kuralların esiri olur, bu da mutsuzluğu için gerekçe olabilir. Bu durumda değişmek de bir çözüme ve bazen mutluluğa neden olabilir. Buradan çıkartılacak sonuç nedir? Yolunuzu, kurallarınızı, inancınızı değiştirin, hayatınız da değişsin demektir.

Çünkü aklınızdan ne geçiyorsa, bir gün gerçekleşebilir. İnsan düşündüğü, güvenle beklediği ve mümkün olduğuna inandığı olayları gerçekleştirebilir. Önemli olan inanmaktır. İnanmışsanız her şey mümkün olabilir.

Bir şeyi başarmak için hedef belirleyin, bu hedeften ayrılmayın. Hedefe yoğunlaşırsanız, birçok olayı unutabilirsiniz. Bu bir konsentrasyon meselesidir. Ayrıca hedef için çaba göstermek gerekir. Çaba göstermeden, çalışmadan, amaçlara ulaşmak mümkün olmaz. Bu çaba sırasında, insanın yalnız olduğunu düşünmemesi gerekir. İnsan yalnız değildir. En azından içinde, sevgi vardır. İçindeki sevgi, insanı bırakmaz ve yalnızlığını yok edebilir.

Bir de hayatta korkmamak gerekir, korku insanın en büyük düşmanıdır. Korkuyla mantık kardeş olamaz. Korku bir duygudur. İnsanı engeller. Korkular önyargıdan kaynaklanır. Bunu kırmak bazen zordur. Einstein bile “ben atomu parçaladım ama insanın ön yargıyı parçalayamadım” gibi bir laf etmiştir.

Unutmayın hayat düşüncede başlar, düşünce de biter.