- Kategori
- Deneme
Hayat odur ki cesaret göstermek zorunda kalıp ağır bedeller ödemeyelim
“Hayat mücadelesi” diye saçma bir kavram var, biliyorsunuz. Sanki biz dünyaya affedersin k…mızı yırtmak için gelmişiz. Yaşamak için bir talebimiz oldu mu belli değil; yaratan yaratmış, bize soran kim!
Ve hayatımızı bin bir güçlükle mücadele ederek, tırnaklarımızla kazıyarak kazanmalıymışız; yaşamak böyle daha anlamlı oluyormuş. Kim söylüyor? Bitli sakallı dervişler ve örümcek kafalı sözde bilginler!
İyi ama yaşadığımız dünyada/hayatta bunu gerektiren bir durum yok ki… Hayat bize verilmiş ödül mü yoksa ceza mı? Kocaman dünya, sana da yeter bana da. Köpekler daha fazla pay istiyorlar da aç mı kalıyorsun, kopar kafalarını; haklısın, masumsun. Bir kurtarsan kendini Tanrı masalından, hoşgörü safsatasından… İyi olmaya çalıştıkça iyilikten uzaklaşıyorsun!
Dünyanın en büyük sorunu aç köpekler artı cahil kafalar…”E okuyoruz ya kardeşim” Verilen eğitimin şekli önemli. Yedi üniversite bitirse yine cahil. Aç köpekler cahilleri yiyorlar, semizleşip ellerinde Tanrı’nın kitabı üzerimize saldırıyorlar. Bu cahil güruh olmasa onları yok edeceğiz, dünya kurtulacak. Ama aç köpekler şeytanın ta kendisi. Silahları Allah, bayrak, vatan, demokrasi, sözde insan sevgisi… Dünyayı bunlarla yok ediyorlar.
Hayat odur ki cesaret göstermek zorunda kalıp ağır bedeller ödemeyelim diyoruz ama işte tam da bu nedenledir ki tersi oluyor. Sonra okkanın altında kalanlara üzülüyoruz. Niye ki? Aptal mıyız biz! Kör (bizim bildiğimiz kör değil) çukura düşerse bana ne!