Hayat orada bizi bekliyor

Hayat bizi bekliyor. Anlamlı arkadaşlıklar, ilham verici çalışmalar, bağımsızlık, senin dünyandaki yerin… Bunların hepsi bu kapının dışında seni bekliyor. Çıkabilecek imkânımız varken kendimizi evlere kapatıyoruz ve bir bilgisayar ekranından dünyaya bakıyoruz. Güneşe bakmak, rüzgarı teninizde hissetmek, yabancı insanlarla konuşmak, sokağın gürültüsü, çocukların neşesi.. Şimdi kapının kilitli olduğunu hayal et. Anahtarın yok, başka çıkış yok. Etrafındaki herkesin çiçek açarken senin burada tutsak olduğunu düşün. Bir akıl hastalığı ile büyümek işte böyle hissettiriyor. Tedavi edilse de bu kaybedilen zamanı telafi edemez. Tanrı’nın bize verdiklerine dua etmeliyiz. Bizim yerimizde olmak isteyen milyonlarca insan var. Hayatın tadını çıkarmalıyız yoksa bu dünya sıkıcı bir yer olmaz mıydı?

 

Hepimizin aslında tanıların ötesinde, bizlerin kim olduğunu anlamaya ihtiyacı var. Bu uzun bir süreç. Bu tekrar kendi beynimize güvenmekle başlar. Kendimize bakmalı suçu başka yerlerde aramayı kesmeliyiz. İyilik de kötülük de insanın içindedir. Yaşamımızı kendimize göre şekillendiriyoruz. İyilik üzerine inşaa etmeliyiz yaşamımızı. O zaman herşeyin daha sağlam ve yolunda gittiğini göreceksiniz. İnsan kendi cennetini yaratır. Dünyamızın cennetin bir parçası olduğunu düşünüyorum fakat aynı zamanda cehenneminde bir parçası değil mi?