Hayat sahnesinde inen son perde

Kaçınılmaz gerçektir ölüm.

Hak vaki olduğunda vade dolmuştur.

Esbabı ne olursa olsun,

Tek vakıa vadenin dolmasıdır.

İmtihan tamamlanmış,

Fani mekândan ebedi ikamete uçuş bileti alınmıştır.

Tek yönlü ve dönüşü olmayan bir bilettir bu.

Ebedi bir hayata yelken açmanın ön adı olan ölüme koşmak,

Hepimiz için kaçınılmazdır.

Tıpkı aile büyüklerimden amcam Hacı Selahattin gibi,

Tıpkı nenem Elif gibi…

Ölüm yok olma, hiç olma, toprak olma değildir…

Bilakis yeni ve anlamlı gerçek bir hayatın başlangıcıdır…..

Sırtlarında özenle taşıdıkları sırt çantalarındaki hasenelerle çıktıkları bu yeni yolculukta geride bıraktıkları sevdiklerinin en sevgilisiyle buluşma anına koşmanın bir diğer adıdır ölüm.

Çok sevdikleri enişteleri, torunları, yengeleri, evlatlarını babaları, anaları, kardeşleri ve geride bıraktıkları,

Ve diğer sevdiklerinden ayrılırken aslında sevgililerin en büyüğüne gideceğini düşünerek ölümün sıcak yüzünün de olabileceği gerçeğini asla unutmadılar.

Burada bırakılan fani et ve kemikten ibaret olanların yerine baki ve hakiki sevgiliyle buluşma anı olarak değerlendirmek gerek ölümü….

Bayram arifesinde dua ve Fatihalarla uğurladığımız büyüklerimiz için taziyelerde bulunmak için binlerce sevenleri taziye evlerine akın ederken her kesin ağzından aynı tanıdık cümle akıveriyordu.

“Mekânları Cennet Olsun”

“Allah Rahmet Eylesin”

Bunlar bir mevtanın arkasında söylenmesi gereken en anlamlı temennilerdir.

Duadır bunlar.

Temennidir, yakarıştır.

Ancak düşününce cenneti de cehennemi de imtihan salonu olun bu dünyadan götürüyor olmamız.

Orada hiç kimseyi bir cehennem ateşinin beklediğini söyleyemeyiz elbette.

Zira biliyoruz ki,

Cehenneme gidecek olanlar odunlarını da ateşini de buradan götürürler.

Hem de “hammaleten hatap” odunlarına da hamallık ederek

Kendilerini yakacak odunlara hamallık etmek çok acıdır aslında.

İlahi tarifle 7 kapısı olan cehennem taşırlar sırtlarında.

Fışkıran lav toplarlar.

Bitmeyen azap,

Sönmeyen ateş biriktirirler ki,

Beraberinde götürmek için…

Diğer yönüyle cennetini oluşturanlar da sırtlarında taşırlar cennet donelerini..

Bahçe sırtlarlar sırtlarında.

Gül tohumları sırtlarlar hasenelerinde.

Ayaklarının altından akacak ırmakları götürür beraberinde.

Tükenmeyen meyvesi, kaybolmaz suyu, dökülmez yaprakları, kurumaz dalları şeklinde ifade edilen cennet ağacını sırtlar götürürler…

İçinde bozulmayan sudan ırmaklarını,

Tadı değişmeyen sütten ırmaklarını,

İçenler için lezzet veren şaraptan ırmaklarını,

Ve süzme baldan ırmaklarını götürürler beraberinde.

Onun içindir ki;

Ölüm yok olmak değildir,

Ölüm uyanmaktır.

Ölüm yer değiştirmektir.

Ölüm, gerçeğe yürümek,

Gerçekle yüzleşmektir.

Rüyanın bittiği, uykunun sonlandığı andır ölüm.

Ölüm bir sırdır…

Var olmanın sırrı..

Önlenemez mukadderattır ölüm.

Kimi için zeval olan ölüm,

Kimi için de zirvedir.

Birilerimize refah ve felah olurken,

Diğerlerimize de helak olabilir ölüm.

Allah’ın davetine icabettir.

Kefen ise hayat sahnesinde inen son perdedir….

Yeniden dirilmek için toprağa düşmektir ölüm;

Ölüm bir oluş,

Bir geçiş,

Bir dönüştür.

Yaşarken Allah ile beraberliği yakalamışlar için,

Ruhun ten kafesinden kurtuluşudur.

Ölüm; dünyanın kasvet ve gafletlerine direnen ruhlar için bir özgürlüktür…

Ölümle aramızdaki mesafeyi kısa tutabilirsek;

Hayatın bağ ve bağlantıları özgürlüğümüzü kısıtlamayacaktır….

Ecele soğuk durulan tul-i emele teslim olmaktan kurtulamadılar.

Yaşarken ölü, ölü iken yaşayanlar var ya,

Yaşarken ölenler kalbi mühürlenenler ve ruhlarını bir anlamda satanlardır.

Ölü iken yaşayanlar ise vahye şahitlik edenle,

Şahadet şerbetini içenlerdir…

Önemli olan öldükten sonra yaşayabilmektir..

Ölümsüz eserler bıkabilmektir.

Mekanın cennettir Hacı Selahattin Amcam.

Mekanın cennettir Elif ninem…..

Fatihalar ve dualarla yanınızda, yanımızda olan herkesten Allah razı olsun.

Saygılarımla..

http://www.servetbeki.com/