- Kategori
- Deneme
Hayat sen/sen
Göker Kurular çalışması
Ey hayat;
Öyle büyüttün ki acımasızlığınla dağ oldum, bulutlarI kokluyorum.
Hızından nehir oldum yayıldım deltalarına… Çelmeledin, düşmelerle vadi oldum geçtim bağrının koyaklarından.
Fırtına oldun ben yelkenliyken, savurdun savruldum okyanusta. O sıra direk oldum, dikildim, dimdik durdum ve aşkla yumruk olup vurdum alnının ortasına.
Ey hayat; Bir zamanlar ben elma çiçeği idim. Narindim. Dolu oldun yağdın üzerime incindim. Vazgeçtim pembe olmaktan, elma olmaktan vazgeçtim. Deniz sendin, ben kıyı oldum bunun için lebiderya artık yüreğim. Sana inat! Acımasızlığına inat.
Çimenli bir şenlikti yeşilin. Ben büyüdüm orman oldum. Bak ve gör nasılda yeşilim.
Yağmuru gözlerimde sevdin, hiddetlendim çiğ oldum gül yapraklarına. Büyüdüm ağlayamayacak kadar. Oysa ben, çocuktum, yenilen ekmek, içilen suda düşler kuruyordum. Balonlarım vardı içi boş olsa da renkli. Uçurtmalarım vardı rüzgârlarla ahenkli. Sen balık oluyordun düşlerimde ben martı, uçuyordum, korkuyordun uçtuğumu gördüğünden beri.
Çocuktum, bizden pamuk şekeri yapıyordum pembesi ben, şekeri sen. Sanıyordum ki bizdik geçen zamanı gülümseten.
Ey Hayat! Ben sana koştukça, zaman olup kaçıyordun. Yollarından geçerken, duraksızdın durmalara, utanmazdın yaptığına, zora koşturdun ve yordun.
Yine de, yenildin varlığıma. Şimdi ben; koca bir mermer taşıyım kendi başucumda dikilen, yazık ki sen yoksun.
Nevin Kurular
Telif hakkı yazarına aittir izinsiz ve isimsiz alıntı yapılamaz, çoğaltılamaz.
nevinkurular@hotmail.com