hayat Sorgusu

Hayat ne yöne gitse, biz hep tersine gittik.

Rüzgara sırt dönmeden, mecbur gibi yüz döndük.

Çeşme akarken taşarcasına, susuzluğun çaresini

Son damlada aramıştık.

Koca çınarlar dururken bir kenarda,

Kuru ağaç dallarının gölgesine sığındık.

Güvenli omuzlar yanaşmışken başımıza

Beklenen sıcaklığı boşluklarda aramıştık.

Ezgili kuş seslerine tıkadık kulağımızı,

İçimizde kopan fırtına seslerini dinlemiştik.

Bir de hayata dönüp sitemkar bakışlarla ,

Umarsızca tüm suçu kendisine yüklemiştik.

İşte şimdi çıkarıyor hayat; bizden acısını

Hata üstüne hata bu kadar da olur mu? 09/11/2010