Hayat ve Ömür

Bunca yıl yaşadım. 

Hiç bir şey yok aklımda. 

Geriye dönüp baktığımda,  

Her şey dün gibi aklımda. 

Umutlarım savrulurken rüzgarda,  

Nasıl geldi, geçti bunca zaman. 

Yaşanacak onca özlem varken içimde. 

Zaman aktı gitti, ben baktım ardından. 

Güneş her gün doğup battıkça,  

Yıllar başlıyor aylarla yarışmaya,  

Zaman bir su gibi akıp gittikçe,  

İnsanda ne zevk, ne şevk kalıyor. 

Geçince ömrün yarıdan fazlası,  

Her gün ömür biraz daha kısalıyor. 

Başlıyor insanda yaşlılık kaygısı. 

Geride ne düş, ne bir hayal kalıyor. 

Hayatta yaprak dökümü başladı mı bir kez. 

Sıraya giriyor gitmek için herkes. 

Hele birde ana, baba, kardeş gidince önden,  

Telaşlanıyor geri de kalan herkes. 

Hayat telaş içinde yaşanırken,  

Nasıl gelip geçiyor bunca zaman. 

Yaşarken bilmiyor bunları insan. 

Koca bir ömür su gibi akıp gidiyor her zaman. 

14.03.2011 

Cahit KARAÇ