Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

19 Eylül '17

 
Kategori
Güncel
 

Hayat Yolu

Hayat Yolu
 

Beni hayata bağlayan varlıklar EVLAT'larım.


Hayat yolu; Koşu bandın da yürümek, ter atıp dinlenmek misali.

Ufak adımlar la başlarsın.Yürürsün, yürürsün beden ısınmaya , ruhun heycanlanmaya, kalp atışın yükselmeye başlar. Adım attıkca hızlanır, hızlandıkca terlesen de umutların yeşermeye başlamıştır bir gayret daha der yürürsün. Bu Hayat yolunun seni nerede tökezleteceğini bilmeden adım atışların sıklaşır, hızlanır. Mutlu olmak tek istediğin .Umutların,hayallerin , düşlerin seni bekliyor.Başarmak adına koştukca koşuyorsun.Bazen tökezler gibi olsan da yola devam.

 Evet ; Ben bu koşu yolun da zik zak çizerek adım attım. Bazen takılıp düşecek gibi olsam da sağlam adımlarla ilerledim. Heyecan larımi, umutlarımı, sevgimi düşleyerek koşar adımlarla ilerledim. Kolay değildi bu yolda sağlam adımlarla yılmadan koşmak. İlk tökezlediğim zaman kendimden çevrem den yaşamaktan kopmak istedim. Olmadı yaradan buna müsade etmedi. Benim hayata direnme sebebim benim evlatlarım vardı.Bu yolda daha çok koşmalıydım. Onların da sağlam adımlarla koşması için yola devam etmeliydim. Ve bu gün sağlan adımlarla bir can eksik, koşmaya devam ediyorlar.

Yolum engebeli zik zaklı, taşlı, dikenli de olsa sağlam adımlarla yola devam etmeliydim.Taki canımı yakan, yüreğim den atamayacağım acılar bırakan tökezlediğim güne kadar. Ben gene bu yolda can acısıyla kıvranırken dünya umrumda değildi. Bu yolda koşmanın ne anlamı kalmıştı ki! Canım dan can kopmuştu. O daha koşu bandın da yeni yürümeyi öğreniyor du.Hayalleri , umutları ,özlemleri vardı.Yetişmesi gereken üç fidanı. ''neden ben dururken O'' düşüncesi birkez daha bu yoldan kopmamı, Bir daha ayağa hiç kalkmamamı sağlamıştı.Bu yol neydiki neden yaşamalıydım? Buna gene yaradanım izin vermedi.

 ''Ben seni aciz kul yaratmadım.Taşıyamayacağın yükü de vermedim.''dercesine sabırların en büyüğünü verdi hamdolsun.Bu sabırla koşu bandında yürümeye devam ediyorum.Bu yolda yalnız kalmış olsam da Rabbim bana yetiyor. Sağlam adımlarla yürüyorum .

Hani bir ata sözü vardı ya,''Kol kırılır yen içinde kalır'' Benim bu günlerde yaşadığım gene bir tökezleme ile birlikte ''kol kırıldı boynumda askıda kaldı'' misaline döndü.Evet gene bir tökezleme koşu bantında. Sağ kol kırık boynuma asılı olsada benim adımlarım da gerileme yok. Aksine beterin beteri var düşüncesi, beden eksikliği yaşayan insanların da var olduğunu ve çoğunun kalıcı olduğunu düşündükce umudum yarınlar için bitmiyor ve koşmaya devam diyorum.

 Aslında yalnız kalmak öyle güzel oluyor ki hayatın ne olduğunu , ve mücadelenin ne amlama geldiğini anlıyorsun. Şimdilik koşu bandın da arkadaşlarım yeni tanıştığım bilgisayarım. O beni tanımaya çalışıyor ben de onu tek ve sol eli kullanmanın, klavye ve maus la yola devam etmenin keyfini yaşıyorum.Yürek acılarımı içime saklamış biri olarak yola devam. Ne zaman yol azalır yüküm ağırlaşı,belim kamburlaşır bilinmez.

Hayat yolunu koşu bandında yere düşene kadar ''Bir umuttur yaşamak''diyerek ,beni ben yapıp yaradan Allaha şükredip hamd edip Koşuyorum.

Umutların ,Sevgilerin çoğaldığı bir dünya da yaşamak dileğimle. 

Hatice Büyükarı...

 
Toplam blog
: 89
: 164
Kayıt tarihi
: 20.08.17
 
 

Kız Meslek Lisesi mezunu. Ev hanımı. Okumayı ve yazmayı seven biriyim. Gerçeklerle uyumlu olması ..