Hayat

Hayat,bazen susmanı ister...Sükünet.
Bazen konuşmanı, anlatmanı.
Bazen direnmeni. Bazen vazgeçmemeni, bazen de bırakmanı.
Hayat çok şey ister zamanla insandan.
Bazen sessizliği, bazen gürültüyü.
İnsan nerede, ne zaman, ne yapacağını, ne söyleyeceğini öğrenir. Hayat budur. Öğrenmedir. Sürekli öğrenim,sürekli hareket.
Hayat yaşamaktır. Bilmektir. Neyi bildiğini iyi bilmektir, ne istediğini, kim olduğunu, nereye gidiceğini bilmektir.
Hayat bir bocalamadır. Oyun gibidir, ama oyundan da öte bir şeydir.
Hayat herkes için farklıdır.
Ortak bir dünya paylaşıyoruz, aynı dünyadayız, ama ne garip ki herkesin yaşamı aynı değil. Bazıları refah içinde, bazıları sürekli bir koşturmacada, bazıları zorluklar içinde. Ama herkesi birleştiren bir şey var: o da hayat’tır.
İnsanlar yaşamın içinde. Her ne olursa olsun, mutlu olmayı becerebilmektir hayatta marifet.
Hayat pembe gözlüklerle göründüğü gibi değil. Güzel günler, mutlu anların, keder ve üzüntünün, hepsinin bir anda yaşandığı dünyanın içerisindeyiz.
Herkes yaşıyor, fakat nasıl?! Her anın tadını çıkararak mı, üzüntüye, kedere mutluluğa da boyun eğerek mi, yoksa her şeyden şikayet ederek mutsuz, hayata devam ederek mi?
İnsan hayatını kendi seçer. Pusula özüdür. Kendi özünü mutlu da eder, mutsuz da; tedavi de eder, hasta da.Her şey insanın elinde.
Mutluluk ya da mutsuzluk, artık sizlerin seçimi. Ama...
Mutluluğun formülü, ne istediğini keşfetmektir.