Hayata dair bazı tespitler

Hatasız olmak Allah'a mahsus olsa da, hata yapanı affetmek de güzel kapıları kapamak anlamına gelebilir bazen. Asla affetmeyeceğimiz olayları ve durumları kesinlikle saptayıp, ne kadar üzücü olursa olsun, asla affetmemeliyiz bence.

Bir kere yanlış yapan her zaman yanlış yapmaz belki. Ancak o potansiyeli içinde barındırır. Belki tanımadığımız herkes barındırır. Ancak bu kişi kesin barındırır.

Bir de hayatın şu püf noktasını keşfettim:

Gerçekten bir gün ağlamak, her gün ağlamaktan iyidir. Hayatta başımıza gelen her şeyin nedeni bizim seçimlerimiz olduğundan, seçimlerimizi paniklemeden yapmalıyız. Ağlamaksa ağlamak, savaşsa savaş, yalnızlıksa yalnızlık. Zaten her an bedel ödemiyor muyuz?

Sevdiğimiz üzülmesin diye, onu pohpohluyoruz. Ama aslında onda bizi rahatsız eden tavırları köklendiriyoruz.

Gururu kırılmasın diye onunla olan her anımızda mutluymuş gibi yapıyoruz.

Kendi duvarlarımızı kendimiz örüp, anahtarlarını düşmanımıza yine kendimiz veriyoruz. Veriyoruz ki onlar istedikleri zaman hapsedilelim, onlar istedikleri zaman da tahliye edilelim.

Yaşadığımız her şey bizim seçimimiz, ayaklarımızdaki ipler de bizim iplerimiz.

Nereden verdik ipleri derseniz, nedeni biraz güvensizliğimiz, biraz da cahilliğimiz.