Hayata merhaba

Belki binlerce kez aynı yoldan geçmiş ve aynı köşede derin bir nefes almıştı. Ama bugün bir değişik görünüyordu herşey ona. Aslında tek değişiklik etrafına dikkatle bakması olmuştu. Sanki o köşebaşı tamamiyle değişmişti birden. Hiç görmediği bir bina görüyordu karşısında hem de devasa bir biçimde... Allah Allah diye söylendi... Bu bina ne zamandan beri orada? Hemen önündeki seyyar gazeteciye yanaştı.

Abi burası neresi?

Kütüphane evladım.

Yaa?

Ne zamandan beri burada ?

Adam şaşkınlıkla baktı ve " ooo belki on senesi var, seni görüyorum her gün buradan geçiyorsun görmedin mi? "

Cevap vermeden hemen binaya girdi. Sağa sola bakınıp birini aradı ve bir masanın ardında oturan bayana yaklaştı.

Merhaba, ben kitap okumak istiyorum ama burada okuyamam dışarı veriyor musunuz ?

"Nerede oturuyorsunuz?"

Ev adresini söyledi ve ilerde bakkalda çalışıyorum diye devam edince kadın " kaydını yapalım okuduktan sonra geri getirip yenisini alabilirsin" diye devam edince sanki dünyalar onun olmuştu.

Daha önceleri bakkaldaki paket kağıtlarının üstündekileri okuyabiliyordu ama şimdi nihayet istediği her kitabı okuyabilecekti...

Hayatla barışmam işte tam da bu zamana denk geliyor. Bana yeni ufuklar açan, okuyamama ezikliğimi bir parça da olsa yok eden o kütüphanenin, hayatımdaki yeri tartışılmaz. Ve tabii oradaki Fatoş ablamın bana yaptığı kolaylıkları unutamam da mümkün değil.

Bazan hayal mahsulü bazan bakkalımda yaşadığım olayları öykü tadında paylaşmaya çalışacağım. Çok iyi olacağını iddia edemem ama Milliyet Blog'un değerli yazan ve okuyanlarının bana gelişmemde yardımı olacağına inanıyor sevgilerimi gönderiyorum.