Hayatı seviyorum

Yeniden başlamak....
Sanki herşeyi silmek ve yeni bilinmeyen bir yola girmek gibi anımsanır. Halbuki düşününce hiçte öyle değil. Biraz düşündüm nasıl başlarım hayata yeniden. Yorar mı acaba yeni başlangıçlar, yeni hatalar. Sonra hadi be dedim içimden. Ben aynı ben olduktan sonra...

Ve başladım bir ucundan. Büyük umutlarla 12 yıl önce tanıyarak, severek hayatıma kattığım, 7 yıldır evli olduğum ve canım kızımın babası ile yollarımız ayrılmıştı. Ben çok severek büyük umutlarla hayatımın geri kalanını yaşamak için yerleştiğim Antalya'dan bir valiz ve kızımla sıcak ailemin kucağına gelmiştim.Korunma duygusu , anne ve baba sıcaklığı , huzur herşey vardı. İnsan böyle bir zamanda başka ne ister ki.Onların yerine kendimi koydum.Bu sıkıntılar benim kızımın başınada gelse bende onu zor döneminde kollarımın arasına alıp kendine gelene kadar sarmak isterdim.Doğru bir yerden başlamış olmalıyım diye düşündüm.

Sonra bir iş imkanı bularak azimli ve çalışkan kimliğimi bu hayata karşı verilen savaşta kalkan olarak kullanmalıyım diye düşüdüm.İstemek başarmanın yarısıymış. Zırhlarım ve kalkanlarda tamamdı artık. Çalışıyordum.
Ama hayata birazda eğlence lazım.Yıllardır unutkan zekam, bazen çekingen aslında sıcak duygularım ama herşeye rağmen yumşatamadığım bir beden dilim vardı.Birşeyler eksikti ama zaman henüz geç değildi.SALSA....Çözüm de bir dost sohbetinde geldi. 3 hafta oldu ve ben artık daha estetik olabileceğim bir dans sayesinde kendimi farklı hissetmeye başladım bile.

Vay be hayat....Ben neymişim. Hayat güzel çoookkk güzelmiş. Ben de içimde yıllardır beslediğim ve büyüttüğüm düşüncelerimde en zor anımda bana doğruyu gösterecek kadar doğruymuşum. Herşey bizler için. Hayatı seviyorum...