Hayatı seyredenlerden misiniz ?

İki insan arasındaki yakınlık hiçbir şey ifade etmez bazen, yakınlık derken fiziksel yakınlıktan bahsediyorum. Mesela aynı iş yerinde çalışırsın, bir masa uzağındadır ama aslında kilometrelerce uzağındaki birinden çok daha uzaktadır.

Karşı komşundur sevdiğin ya da sevdiğini sandığın ama sabahları asansörde bir günaydından öteye gitmez aranızdaki yakınlık... Aslında düşününce küçücük bir kutuda yalnızsınızdır... O senin kokunu duyar, sen onunkini... O anda her şeyi söyleyebilirsiniz... Mesela 'Bugün hava güzel olacak sanırım... Apartman toplantısı ne zaman biliyor musunuz? Bu arada çok güzel kokuyorsunuz, sizde benin gibi bekarsınız galiba:) 'Ama hiçbişey söyleyemezsiniz, öyle kalırsınız... Ya böyle kabul edesiniz bu durumu ve her sabah onu görebildiğiniz için mutlu olursunuz... Ya da her sabah onu görüşte küçük bir gülümsemeden başka birey alamadığınız için kendi kendinizi yersiniz... İşte bu da hayata bakış açınıza bağlı... Yani herşey size kalmış...

Aslında aynı apartmanda oturmak bir şanstır. Bunu fark edebilir misiniz acaba o durumdayken? Hiç sanmıyorum. Her gün aynı saatte evden çıkmak bir şans. Her gün asansöre binebilmek de bir şanstır. Ara sıra karşılaşmak bir şanstır. Bir fırsattır size sunulan. Fark edebilene... Burnunun ucundakini görebilene... Ya bir kez görme şansınız olsaydı onu. Tek bir şansınız olacaktı bu sefer değerlendirebilmek için. Ya da karşı komşunuz olsaydı... Balkonda her gün gördüğün ama konuşamadığın. Camı açıp seslenemezsin ya seni seviyorum diye:)

Yaşamakta böyle işte... Ne farkı var ki? Her sabah uyanıyorsan bu sana verilen bir şans, bir fırsat. Yaşaman için... Tabi fark edebilene... Burnunun ucundakilerindi değerlendirebilene... Hayatı seyretmekle yetinmeyenlere...