Hayatı veren alabilir de

Her zamanki gibi güneşli güzel bir gündü. Göl kenarında otlanıyor, gölden su içiyor ve yıkanıyorlardı. Birdenbire mavi gökyüzü kızıla boyandı. Arkasından kulakları sağır eden bir patlama sesi, müthiş bir fırtına, inanılmaz bir sıcaklık artışı, ve yanan ormanlar. Neye uğradıklarını şaşırmışlardı. Bazıları anında ölmüştü, hayatta kalanlar kaçışmaya başlamışlardı. Ama boşuna, her yer yanıyordu, bir yer diğerinden farklı değildi. Milyarlarca ton toprak göğe savrulmuştu. Güneş görünmez olmuştu, cehennem sıcaklarını yıllarca süren inanılmaz soğuklar ve buzullar takip etti. Yanarak ölenleri donarak ve açlıktan ölenler takip etti. Çok küçük olanlar türler yer altına kaçarak hayatlarını yer altında devam ettirdiler. Ama büyükler kaçacak yer bulamadılar hepsi yani milyonlarcası en fazla bir kaç ay içinde öldüler.

1978 yılıydı. Petrol mühendisleri Orta Amerika’da petrol kuyusu kazmak için en iyi yeri arıyorlardı. 70 kilometre çapında bir kısmı deniz altında kalan garip bir krater keşfettiler. Anlam verememişlerdi,bu onların uzmanlık konusu değildi, onlar petrol mühendisleriydi. Bu haberi alan jeologlar, jeofizikçiler, oaraya akın ettiler. İlk araştırmalardan sonra konu kozmologların öteden beri ortaya attığı teorinin kanıtı olabilir diye kozmologları da çağırdılar. Evet, bu önemli bir kanıttı, artık teori çok kuvvetlenmişti. Teori şuydu : 65 milyon yıl önce dinozorların ansızın yok olmalarına Dünya’ya çarpan bir kuyruklu yıldızın sebep olduğu düşünülüyordu. Bu çarpmanın muhtemelen Orta Amerika’ya olduğu tahmin ediliyordu ancak o güne kadar bir çarpma izine rastlanmamıştı. Artık elde çok kuvvetli kanıt vardı. Çarpan kuyruklu yıldızın gücü Dünya’daki tüm nükleer silahların toplam gücünden kat kat daha büyüktü. Çok fazla toprak kütlesini yükseğe kaldırdı. Bu toprak kütlesi Dünyanın yörüngesine girerek güneş ışığını yıllarca bloke edip bir buzul çağı başlattı. Bu da dinozorların sonunu getirdi.

Kuyruklu yıldızlar aslında yıldız değillerdir. Güneşin yörüngesinde dönen yörüngeleri gezegenlerden çok daha büyük ve uzak olan kaya ve buz kütleleridir. Çoğu bir dağ büyüklüğündedir. Güneşten uzakken kuyrukları yoktur. Güneşe yaklaşınca güneş rüzgarı ( güneşin yaydığı parçacıklar ) basınçla bu cisimden buz ve kaya parçaları koparır ve güneşten uzak tarafında bir kuyruk oluşur. Kuyruklu yıldızlardan milyarlarca olduğu tahmin edilip bunlar Güneş Sisteminin Kyper kuşağı denen güneşten ve gezegenlerden çok uzak bölgesinde bulunur ve yörüngelerinde güneşe yaklaşır ve uzaklaşırlar. Çoğunun güneşin etrafında bir dönüşleri binlerce Dünya yılı sürer. Güneş Sisteminde gezegenler oluşurken gezgenlerle birleşmeyen kaya ve buz parçaları bu kuyruklu yıldızları oluşturmuşlardır. Dünyamıza milyarlarca yıllık hayatı boyunca birçok kuyruklu yıldız düşmüştür. Dünyada hayatı başlatan mikro organizmaların kuyruklu yıldızlar üzerine gelmiş olabileceği tahmin edilmektedir. Kuyruklu yıldızlar Dünya’ya düşünce hayatı da sonlandırabilirler. Yani hayatı veren hayatı sonlandırabilir de.

Kuyruklu yıldızların Dünyamıza çarpıp dinozorlara son verdiği gibi insanlığa da son vermesi önemli bir ihtimal. Bilim adamları bu çarpışmayı önceden haber almak ve engellemek için çok çeşitli çözüm projeleri üzerinde kafa yoruyorlar. Bilim adamları 16 – 22 Temmuz 1994 tarihinde Shoemaker – Levy 9 adlı bir kuyruklu yıldızın Jüpiter gezegenine yaklaştığında Jüpiter’in çekimi ile 9 parçaya ayrılarak Jüpiter’e ayrı ayrı düştüklerini canlı olarak izlediler. Bu da bir gezegene çarparken görülen ilk kuyruklu yıldızdı, artık bu çarpışmaların olduğu bir teoriden çıkıp gerçeğe dönüşmüştü. Her parçanın yarattığı etki dünyadaki tüm nükleer bombaların aynı anda patlatılmasından daha büyük patlamalara neden oldu ve bu çarpışmalar teleskop ve uzay araçları ile canlı olarak görüntülenmişti.

Rasih Bensan 20 Ekim 2012