- Kategori
- Gündelik Yaşam
Hayatımı yazsam roman olurdu!
Profilde değindiğim üzere özel biri değilim. Sıradan bir yaşam süren sıradan bir adamım. Zaten çok geçmeden adım da unutulur. Lakin hayal dünyası işte.
Dün aldığım Orhan Kemal’in Baba Evi romanının önsözünü okurken bir şeyler kıpırdadı içimde, bir ışık parladı zihnimde. Ne biliyim, böyle sanki anlamsız ya da tarifi güç bir sevinç, bir istek duydum.
Neden olmasın dedim. Beceremeyeceğim biliyorum ama.
Yine de ama işte.
Hoca misali ya tutarsa?
Umut dünyası.
Belki tutunma çabası.
Sahi “Ekmel bey” de dememiş miydi zati. “Yazarsam kendim olacağım” diye bir vakit.
O halde yazmalı.
Ya da yazacak bir Orhan Kemal bulmalı!
Hoşçakalın.
t.