Hayatımızın Ortağı Olmalılar

Bir e-postadaki günümüz gençleriye ilgili ilginç saptamaları paylaşmak istiyorum.Yazıdan alıntıları okuyarak , kendimize not verebiliriz.

Ergen kültürünü anlamaya çalışıyoruz.Çünkü bu yeni oluşumu anlayamazsak günümüzün ergenleriyle yetişkinleri arasındaki uzaklık daha da artacak.

Günümüzün ergenleriyle ergen kültürünün özellikleri içinde hedef seçememe,geleceğini planlayamama,sorumluluk almak istememe,kendini hiçbir şeye zorunlu saymadan kendisini her şeye zorunlu sayma,çaba harcamadan elde etmek isteme gibi özellikleri nasıl açklayabiliriz sizce?En önemli etkenler arasında sahip olma,elde etme ve kullanma ile bunları yapabilme için çalışmak ve kazanmak gereği arasındaki bağı kopartan TÜKETİM TOPLUMU İDEOLOJİSİdir.Bu ideoloji henüz kazanmayan ve çalışmayan gençlere,

Kredi kartı vermekte ,

Cep telefonları olmasının normal olduğunu söylemekkte

Otomobil kullanarak özgürleşmeyi önermektedir.

Gençler de bütünbunlar için yıllarca beklemek yerine bütün bunları sağlamanın anne babalanın görevleri olduğunu düşünmekte, bunların kendi haklarını olduğunu söylemektedirler.

Bizim yaşam kültürümüzün iki özelliği de tüketim toplumunun ideolojisiyle buluşmaktadır.Birincisi, çocukların aşırı korunmasının ailenin görevi olduğuna ilişkin yaygın tutum ikincisi ,çocuklarla gurur duyma isteği.

Bu iki özellik de çocukların "yaşam standartlarına" ailelerin kimi zaman ekonomilerinin üstüne de çıksa destek vermelerini sağlayan bir tutum yaratmaktadır.

Anne babaların şu sözlerini çok sık duyuyoruz:Biz çocuklarımız için yaşıyoruz

Biz çok sıkıntı çektik onlar çekmesin

Biz gençliğimizi yaşamadık onlar doya doya yaşasınlar

Her şeyleri var neden çalışmadıklarını anlayamıyorum

Her istediğini yapıyoruz ama o bizim ne istediğimize aldırmıyor bile

Çok iyi çocuktur ama arkadaşlarına uyuyor

Bu sözlerin oluşturduğu merdiven basamak basamak çıkılmaktadır.Sonuçta erişilen yer de hiç kimsenin düşünmediği,istemediği bir yer olmaktadır.

Neden?Neden?

Çocuklarımızı hayatımızın ortağı değil refahımızın ortağı yapıyoruz da ondan.

Neden hayatlarınızı çocuklarınıza adıyorsunuz?Neden çocuklarınıza istemedikleri şeyleri vermek için bunca çaba harcıyorsunuz?Onlara haketmedikleri şeyleri elde etmeleri için yükümlülük duyuyorsunuz?

NEDEN ÇOCUKLARINIZA SORUMLULUK VERMİYORSUNUZ ?

ŞİMDİ ALMIYORLAR ÇÜNKÜ SORUMLULUK VERMEKTE ÇOK GEÇ KALDINIZ?

Bu durumda çocuklar ve gençler ailelerin onları her koşulda koruyacağını biliyor.Onlar kendileri hiçbir şey yapmasa da ailelerin onlar için her şeyi yapacaklarını öğreniyorlar.Aileleri tarafından geleceklerinin hazırlanacağına güveniyorlar.

Onun için de kendine güvenmiyor, sorumluluk almıyor kendisini hiçbir şey için zorlama gereği duymuyor.

Yapılması gerekenler yapılmaz,yapılmaması gerekenler yapılırsa sonuçlara neden şaşmalı?

ÇOCUKLARIMIZI REFAHIMIZIN ORTAĞI DEĞİL HAYATIMIZIN ORTAĞI YAPALIM.

Metin Yazarı:Erdal ATABEK

Herkes kendi durumuna,bakış açısına göre bu yazıyı değişik şekilde değerlendirebilir doğal olarak...